- 6 Şubat 2007
- 428
- 18
- Konu Sahibi siyah papatya
- #1
Çocuk yetiştirmek aslında her anne babanın kendini eğitmesi anlamına gelir. İyi bir evlat için yanlışlarınızdan vazgeçmeli, azmetmeli ve gayret göstermelisiniz.
1. Aile fertlerinin birbirine karşı sevgi ve saygı duyduğunu çocuklara hissettirmeliyiz.
2. Anne-baba, çocuklarının önünde münakaşa ve kavga etmemelidir. Çocukların bu gibi durumlarda sarf edilmesi muhtemel hakaret içeren sözleri duymaları doğru değildir.
3. Çocukların bazı yanlış sözlerine veya küçük suçlarına hakaret ve alayla karşılık verilmemelidir. Onların da Onurlarının kırılmaması gerektiği unutulmamalıdır.
4. Çocukların da birbirlerine hakaret etmelerine izin verilmemelidir.
5. Ortada çocukların işlediği bir suç varsa, suçlu olan araştırılmalı, sadece suçlu olana ceza verilmelidir.
6. Cezalandırma ve ödüllendirmede âdil olunmalıdır. Bu konuda kardeşler (veya öğrenciler) arasında eşit davranılmalıdır.
7. Çocuklarımıza, yaratılmışları Yaratan’dan dolayı sevmeyi öğretmeli, anlatmalıyız.
8. Onlara büyük muamelesi yapmalı, fakat büyüklerden bekleneni istememeliyiz.
9. Hatalarını sayıp dökmekten ziyade sorumluluklarını hatırlatmak daha az can sıkıcı olur.
10. Çocuğa örnek alacağı şahsiyetler olarak kahramanlık, cesaret, yiğitlik, doğruluk ve mertlik timsali kişileri göstermeliyiz.
11. Sosyal faaliyetlerde bulunmasına imkân sağlanmalı.
12. Spor ve müzik konusunda teşvik etmeliyiz.
13. Başkasının malına göz dikmenin, doğru olmadığını, “hak” kavramının önemini, helal kazancın gerekliliğini iyi anlatmalıyız.
14. Çocuklarımızın her istedikleri yere, kontrolsüz bir şekilde, gitmelerine izin vermemeliyiz. Bulundukları yerleri araştırarak onlarla yakından ilgilenmeli ve (baskıcı bir tutum izlemeden) inisiyatifimizi elden bırakmamalıyız.
15. Çocuklarımızın bütün kusurlarını görüp cezalandırmamalı, bazı ufak kusurlarını görmezlikten gelerek, yanlışını îmâ yoluyla anlatmaya çalışmalıyız. Bilmeyerek veya istemeyerek yaptığı hatadan dolayı cezalandırma yoluna gitmemeli, ikna ederek hatasını düzeltmesini sağlamalıyız.
16. El, yüz, diş, tırnak, elbise, beden ve çevre temizliği konularında onları hassas yetiştirmeliyiz.
17. Çocukları, küçük yaşta öcü, cadı, canavar, gulyabani, hayalet, hortlak gibi hayali ve gerçek dışı şeylerle korkutmamalıyız.
18. Uluorta sorular sorsalar dahi, onların öğrenme meylini kırmadan, anlayabilecekleri şekilde sabırla cevap vermeliyiz.
19. Unutmayın onlar çocuk ve her hareketinizi izleyip, rol model olarak sizin davranışlarınızı kaydediyorlar.
20. Seviyeyi fazla düşürmeden onların sorunlarına bir arkadaş gibi yaklaşmalıyız.
21. Çocuk, iyi bir iş yaptığında övülmeli ve hediyelendirilmeli.
22. Temiz ve tertipli olmada da örnek olmalıyız.
Çocukluğunu yaşamasına, oynamasına müsaade etmeliyiz.
1. Aile fertlerinin birbirine karşı sevgi ve saygı duyduğunu çocuklara hissettirmeliyiz.
2. Anne-baba, çocuklarının önünde münakaşa ve kavga etmemelidir. Çocukların bu gibi durumlarda sarf edilmesi muhtemel hakaret içeren sözleri duymaları doğru değildir.
3. Çocukların bazı yanlış sözlerine veya küçük suçlarına hakaret ve alayla karşılık verilmemelidir. Onların da Onurlarının kırılmaması gerektiği unutulmamalıdır.
4. Çocukların da birbirlerine hakaret etmelerine izin verilmemelidir.
5. Ortada çocukların işlediği bir suç varsa, suçlu olan araştırılmalı, sadece suçlu olana ceza verilmelidir.
6. Cezalandırma ve ödüllendirmede âdil olunmalıdır. Bu konuda kardeşler (veya öğrenciler) arasında eşit davranılmalıdır.
7. Çocuklarımıza, yaratılmışları Yaratan’dan dolayı sevmeyi öğretmeli, anlatmalıyız.
8. Onlara büyük muamelesi yapmalı, fakat büyüklerden bekleneni istememeliyiz.
9. Hatalarını sayıp dökmekten ziyade sorumluluklarını hatırlatmak daha az can sıkıcı olur.
10. Çocuğa örnek alacağı şahsiyetler olarak kahramanlık, cesaret, yiğitlik, doğruluk ve mertlik timsali kişileri göstermeliyiz.
11. Sosyal faaliyetlerde bulunmasına imkân sağlanmalı.
12. Spor ve müzik konusunda teşvik etmeliyiz.
13. Başkasının malına göz dikmenin, doğru olmadığını, “hak” kavramının önemini, helal kazancın gerekliliğini iyi anlatmalıyız.
14. Çocuklarımızın her istedikleri yere, kontrolsüz bir şekilde, gitmelerine izin vermemeliyiz. Bulundukları yerleri araştırarak onlarla yakından ilgilenmeli ve (baskıcı bir tutum izlemeden) inisiyatifimizi elden bırakmamalıyız.
15. Çocuklarımızın bütün kusurlarını görüp cezalandırmamalı, bazı ufak kusurlarını görmezlikten gelerek, yanlışını îmâ yoluyla anlatmaya çalışmalıyız. Bilmeyerek veya istemeyerek yaptığı hatadan dolayı cezalandırma yoluna gitmemeli, ikna ederek hatasını düzeltmesini sağlamalıyız.
16. El, yüz, diş, tırnak, elbise, beden ve çevre temizliği konularında onları hassas yetiştirmeliyiz.
17. Çocukları, küçük yaşta öcü, cadı, canavar, gulyabani, hayalet, hortlak gibi hayali ve gerçek dışı şeylerle korkutmamalıyız.
18. Uluorta sorular sorsalar dahi, onların öğrenme meylini kırmadan, anlayabilecekleri şekilde sabırla cevap vermeliyiz.
19. Unutmayın onlar çocuk ve her hareketinizi izleyip, rol model olarak sizin davranışlarınızı kaydediyorlar.
20. Seviyeyi fazla düşürmeden onların sorunlarına bir arkadaş gibi yaklaşmalıyız.
21. Çocuk, iyi bir iş yaptığında övülmeli ve hediyelendirilmeli.
22. Temiz ve tertipli olmada da örnek olmalıyız.
Çocukluğunu yaşamasına, oynamasına müsaade etmeliyiz.
