Bana Bir Fikir Verin

oylebirkimse

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
20 Temmuz 2014
932
1.603
32
Merhaba arkadaşlar. Konuya direkt gireceğim.
6,5 aylık bir bebeğim var. Kamuda öğretmenim. Doğumdan beri çalışmıyorum. Şimdi de zaten yaz tatili.
Benim kararsız kaldığım konu eylülden şubata kadar izne ayrılıp ayrılmama meselesi.
Başlangıçta eşimle konuşup bebeğimizi 1 yaşına getirmeme ve bir dönem ücretsiz izne ayrılmama karar verdik.
Ancak geçen süreç ev hayatı hareketsiz yaşam bebek bakımı evin yükü vs beni oldukça yıprattı yordu.
Bebeğimle evde olmaktan ona vakit ayırmaktan memnunum ama işte rutin işler ve bazı zor günler insanı ruhen ve bedenen yoruyor bilenler bilir.
Bu evde geçen sürecin psikolojime yansıması tabiki de evliliğimizi de etkiledi. En ufak şeyden kavga eder olduk. İki günde bir mutlaka tartışıyoruz ve büyüyor. Ortada bir problem bile yokken gelinmeyecek noktalara geliyoruz. Yani boşanmaktan bile bahsedildi aramızda öyle diyeyim.
Şimdi biraz rahatladık. Eşim de yaz tatiline çıktı biraz daha yavaşlattık hayatımızı. Evde en az benim kadar koşturuyor yani bebeğimizle ilgilenmesi evin işleri vs ortak gidiyoruz.
Önümüzdeki 2 ay inşallah daha da iyi olacak ben de bir miktar sakinleşeceğim diye planlıyorum.
İşte bu sakinliği yakaladıktan sonra eylülde tekrar eve tıkılmak tek basıma bebek bakmak beni başa döndürür diye korkuyorum. Ama bebeğimi bıramak da istemiyorum.
İşe dönersem Bebeğime kayınvalidem bakacak. Haftada en fazla 4 gün. Bana boş gün imkanı olursa 3 gün bakacak. Kalanında ben ve eşim. yine tabi en geç saat 5'te evde oluyoruz. Daha erken olma durumumuz da mevcut programa göre.
Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Bir yandan evliliğim ve kendi ruh sağlığım sallantıda. Bir yandan bebeğime biraz daha bakmak istiyorum. Maddiyata hiç değinmedim ama şu an durumumuz fena değil izne ayrılırsam bir maaşımızdan da vazgeçmiş olacağız ve sıkışıklık olacak ister istemez şu ekonomide bebekle.
Çalışan/çalışmayan annelerden fikir bekliyorum. Kendinizi benim yerime koysanız ne karar verirdiniz?
 
Ben böyle bir seçenek varsa hep annenin bakmasından yanayım. Çünkü geçen zamanın telafisi yok iş sizi bekler en azından deneyin derim
Başlangıçta ben de bu fikirdeydim ama gerçekten ruh halim çok etkilendi. Şu an idare eder boyuttayım ama tekrar aynı döngüye girmek beni korkutuyor. Tabi öte yanda bebeğimden ayrılma kaygısı da var. İki taraf da benim için olumsuz ki zaten bu sebeple karar veremiyorum.
 
Sizi bu kadar olumsuz etkiliyorsa evde olmak çalışma hayatına dönmeniz daha iyi olabilir. Evet kimse bebeğini bırakmak istemez ama kar zarar dengesine koyunca bir yerden fedakarlık etmek gerekiyor,bugün olmazsa yarın elbet başlayacaksınız zaten ,psikolojinize evliliğinize iyi gelecekse bu durum başlayın,işe başlamak demek çocuğundan vazgeçmek demek değil neticede. Maddi kaygılarla izin alma şansı hiç olmayan çalışan anneler var. Bende öğretmenim bizim avantajlarımızda var. Ben sizin durumunuzda olsam çalışmaya başlardım.
 
bence çalışın evde çocukla tüm gün gerçekten insanın psikolojisini olumsuz etkileyen bi şey ben çalışmanızdan yanayım
 
Merhaba arkadaşlar. Konuya direkt gireceğim.
6,5 aylık bir bebeğim var. Kamuda öğretmenim. Doğumdan beri çalışmıyorum. Şimdi de zaten yaz tatili.
Benim kararsız kaldığım konu eylülden şubata kadar izne ayrılıp ayrılmama meselesi.
Başlangıçta eşimle konuşup bebeğimizi 1 yaşına getirmeme ve bir dönem ücretsiz izne ayrılmama karar verdik.
Ancak geçen süreç ev hayatı hareketsiz yaşam bebek bakımı evin yükü vs beni oldukça yıprattı yordu.
Bebeğimle evde olmaktan ona vakit ayırmaktan memnunum ama işte rutin işler ve bazı zor günler insanı ruhen ve bedenen yoruyor bilenler bilir.
Bu evde geçen sürecin psikolojime yansıması tabiki de evliliğimizi de etkiledi. En ufak şeyden kavga eder olduk. İki günde bir mutlaka tartışıyoruz ve büyüyor. Ortada bir problem bile yokken gelinmeyecek noktalara geliyoruz. Yani boşanmaktan bile bahsedildi aramızda öyle diyeyim.
Şimdi biraz rahatladık. Eşim de yaz tatiline çıktı biraz daha yavaşlattık hayatımızı. Evde en az benim kadar koşturuyor yani bebeğimizle ilgilenmesi evin işleri vs ortak gidiyoruz.
Önümüzdeki 2 ay inşallah daha da iyi olacak ben de bir miktar sakinleşeceğim diye planlıyorum.
İşte bu sakinliği yakaladıktan sonra eylülde tekrar eve tıkılmak tek basıma bebek bakmak beni başa döndürür diye korkuyorum. Ama bebeğimi bıramak da istemiyorum.
İşe dönersem Bebeğime kayınvalidem bakacak. Haftada en fazla 4 gün. Bana boş gün imkanı olursa 3 gün bakacak. Kalanında ben ve eşim. yine tabi en geç saat 5'te evde oluyoruz. Daha erken olma durumumuz da mevcut programa göre.
Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Bir yandan evliliğim ve kendi ruh sağlığım sallantıda. Bir yandan bebeğime biraz daha bakmak istiyorum. Maddiyata hiç değinmedim ama şu an durumumuz fena değil izne ayrılırsam bir maaşımızdan da vazgeçmiş olacağız ve sıkışıklık olacak ister istemez şu ekonomide bebekle.
Çalışan/çalışmayan annelerden fikir bekliyorum. Kendinizi benim yerime koysanız ne karar verirdiniz?
Tüm gün evde olmak gerçekten çok zor özellikle de ev dagilinca benim sigortalar atıyor ruhum cekiliyor🤭 çalışma imkanınız varsa mutlaka çalışın zaten haftanın 3 günü bebeğinize siz bakicaksiniz, eve de erken geliceksiniz iş şartlarınız gayet makul bence
 
Çalışma hayatı aynı zamanda sosyal hayatın içinde olmak demek. Kesinlikle çalışın diyorum hocam. Bebeğiniz de epey büyümüş zaten. 21 saat ders alın isterseniz ama çalışın bence.
 
Merhaba arkadaşlar. Konuya direkt gireceğim.
6,5 aylık bir bebeğim var. Kamuda öğretmenim. Doğumdan beri çalışmıyorum. Şimdi de zaten yaz tatili.
Benim kararsız kaldığım konu eylülden şubata kadar izne ayrılıp ayrılmama meselesi.
Başlangıçta eşimle konuşup bebeğimizi 1 yaşına getirmeme ve bir dönem ücretsiz izne ayrılmama karar verdik.
Ancak geçen süreç ev hayatı hareketsiz yaşam bebek bakımı evin yükü vs beni oldukça yıprattı yordu.
Bebeğimle evde olmaktan ona vakit ayırmaktan memnunum ama işte rutin işler ve bazı zor günler insanı ruhen ve bedenen yoruyor bilenler bilir.
Bu evde geçen sürecin psikolojime yansıması tabiki de evliliğimizi de etkiledi. En ufak şeyden kavga eder olduk. İki günde bir mutlaka tartışıyoruz ve büyüyor. Ortada bir problem bile yokken gelinmeyecek noktalara geliyoruz. Yani boşanmaktan bile bahsedildi aramızda öyle diyeyim.
Şimdi biraz rahatladık. Eşim de yaz tatiline çıktı biraz daha yavaşlattık hayatımızı. Evde en az benim kadar koşturuyor yani bebeğimizle ilgilenmesi evin işleri vs ortak gidiyoruz.
Önümüzdeki 2 ay inşallah daha da iyi olacak ben de bir miktar sakinleşeceğim diye planlıyorum.
İşte bu sakinliği yakaladıktan sonra eylülde tekrar eve tıkılmak tek basıma bebek bakmak beni başa döndürür diye korkuyorum. Ama bebeğimi bıramak da istemiyorum.
İşe dönersem Bebeğime kayınvalidem bakacak. Haftada en fazla 4 gün. Bana boş gün imkanı olursa 3 gün bakacak. Kalanında ben ve eşim. yine tabi en geç saat 5'te evde oluyoruz. Daha erken olma durumumuz da mevcut programa göre.
Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Bir yandan evliliğim ve kendi ruh sağlığım sallantıda. Bir yandan bebeğime biraz daha bakmak istiyorum. Maddiyata hiç değinmedim ama şu an durumumuz fena değil izne ayrılırsam bir maaşımızdan da vazgeçmiş olacağız ve sıkışıklık olacak ister istemez şu ekonomide bebekle.
Çalışan/çalışmayan annelerden fikir bekliyorum. Kendinizi benim yerime koysanız ne karar verirdiniz?
Ruh haliniz bu kadar etkilendiyse dönün işe. Çalışma şartlarınız da saat olarak fazla değil. Ben ilk çocuğumda 5 senesi dolan memura verilen ücretsiz izni bile kullansam mi diye düşünmüştüm. Ama ikinci çocukta 1,5 yaşında işe döndüm isteyerek. Benimde ruh halim iki çocukla evi kaldırmadı. İyi ki de dönmüşum
 
Bence de çalışın. Arkadaşlar zaten söylemişler ama çok haklılar. Çalışma hayatı hem sosyal olmanıza imkan sağlar, hem de biraz nefes alırsınız, sıkıntınız azalır. Sadece bebekle ilgilenmek zorunda kaldıkça yorgunluğunuz sadece artar, gerginlik de öyle.

Bu durumun üzerine bir de ekonomik sıkıntı yaşadığınızı düşünün, bence eşinizle olan kavgalar yine nukseder. Zaten neredeyse yarı zamanlı gibi bakılacak bebeğiniz, her gün de değil, ki 5te ya da daha erken bitiyormuş işiniz.

Annem emekli öğretmen, abimle ben de anneanne ve babaanne tarafından bakıldık, hiç de eksiğimiz olmadı çok şükür. Siz iyi olursaniz bebeğiniz de iyi olur, önce kendi oksijen maskenizi takın.

Sağlıkla, mutlulukla büyüsün inşallah bebisiniz.
 
Eylülde 9.5 aylık mı olacak yani? Ben bu durumdayken başlamıştım, bebeğim tam dokuz aylıktı. Az ders alma ve ders programı ayarlatma imkanınız da varsa kullanın derim.
 
6.5 aylıkla 9.5 aylık arasında bebeklerde daha çok olumlu yönde gelişim oluyor. Gaz sancısı gidiyor, bağımlılık azalıyor. Şimdi ek gıda dönemindedir. O zamana kadar yaz tatilinde bir düzen de otutturursunuz illaki. Hem daha sosyal olması açısından dışarıya daha kolay çıkarırsınız şimdiki zamanı düşünürsek. Bence biraz daha sabır gösterin. Bebeğinizin yanında olun. Bu gelişim zamanlarının telafisi yok. Sizin bu zamanlarda onun yanında bulunmanız altın değerinde.
 
Merhaba arkadaşlar. Konuya direkt gireceğim.
6,5 aylık bir bebeğim var. Kamuda öğretmenim. Doğumdan beri çalışmıyorum. Şimdi de zaten yaz tatili.
Benim kararsız kaldığım konu eylülden şubata kadar izne ayrılıp ayrılmama meselesi.
Başlangıçta eşimle konuşup bebeğimizi 1 yaşına getirmeme ve bir dönem ücretsiz izne ayrılmama karar verdik.
Ancak geçen süreç ev hayatı hareketsiz yaşam bebek bakımı evin yükü vs beni oldukça yıprattı yordu.
Bebeğimle evde olmaktan ona vakit ayırmaktan memnunum ama işte rutin işler ve bazı zor günler insanı ruhen ve bedenen yoruyor bilenler bilir.
Bu evde geçen sürecin psikolojime yansıması tabiki de evliliğimizi de etkiledi. En ufak şeyden kavga eder olduk. İki günde bir mutlaka tartışıyoruz ve büyüyor. Ortada bir problem bile yokken gelinmeyecek noktalara geliyoruz. Yani boşanmaktan bile bahsedildi aramızda öyle diyeyim.
Şimdi biraz rahatladık. Eşim de yaz tatiline çıktı biraz daha yavaşlattık hayatımızı. Evde en az benim kadar koşturuyor yani bebeğimizle ilgilenmesi evin işleri vs ortak gidiyoruz.
Önümüzdeki 2 ay inşallah daha da iyi olacak ben de bir miktar sakinleşeceğim diye planlıyorum.
İşte bu sakinliği yakaladıktan sonra eylülde tekrar eve tıkılmak tek basıma bebek bakmak beni başa döndürür diye korkuyorum. Ama bebeğimi bıramak da istemiyorum.
İşe dönersem Bebeğime kayınvalidem bakacak. Haftada en fazla 4 gün. Bana boş gün imkanı olursa 3 gün bakacak. Kalanında ben ve eşim. yine tabi en geç saat 5'te evde oluyoruz. Daha erken olma durumumuz da mevcut programa göre.
Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Bir yandan evliliğim ve kendi ruh sağlığım sallantıda. Bir yandan bebeğime biraz daha bakmak istiyorum. Maddiyata hiç değinmedim ama şu an durumumuz fena değil izne ayrılırsam bir maaşımızdan da vazgeçmiş olacağız ve sıkışıklık olacak ister istemez şu ekonomide bebekle.
Çalışan/çalışmayan annelerden fikir bekliyorum. Kendinizi benim yerime koysanız ne karar verirdiniz?

Tam olarak sizin gibi kamuda öğretmenim. Doğum iznim bittikten sonra göreve başladım. Bencillik olarak algılayabilirler ama kendi ruh sağlığım için bunu yapmak zorundaydım. Çünkü anne mutlu olamayınca bebek de mutlu olamıyor maalesef
 
Sizi bu kadar olumsuz etkiliyorsa evde olmak çalışma hayatına dönmeniz daha iyi olabilir. Evet kimse bebeğini bırakmak istemez ama kar zarar dengesine koyunca bir yerden fedakarlık etmek gerekiyor,bugün olmazsa yarın elbet başlayacaksınız zaten ,psikolojinize evliliğinize iyi gelecekse bu durum başlayın,işe başlamak demek çocuğundan vazgeçmek demek değil neticede. Maddi kaygılarla izin alma şansı hiç olmayan çalışan anneler var. Bende öğretmenim bizim avantajlarımızda var. Ben sizin durumunuzda olsam çalışmaya başlardım.
Psikolojik olarak iyi hissedeceğime inanıyorum. Dediğiniz gibi avantajları da var olmazsa önden idareyle program vs durumunu görüşeceğim.
bence çalışın evde çocukla tüm gün gerçekten insanın psikolojisini olumsuz etkileyen bi şey ben çalışmanızdan yanayım
Teşekkür ederim🫶🏻
Çalışın bence de
eksi yönlerini de düşünüp bir karar vereceğim artık.
Tüm gün evde olmak gerçekten çok zor özellikle de ev dagilinca benim sigortalar atıyor ruhum cekiliyor🤭 çalışma imkanınız varsa mutlaka çalışın zaten haftanın 3 günü bebeğinize siz bakicaksiniz, eve de erken geliceksiniz iş şartlarınız gayet makul bence
Herkes şartlarımdan bahsediyor zaten çok rahat vs diye. Hamileyken 3,5 gün kadar gidiyordum yine öyle olsa harika olur.
Çalışma hayatı aynı zamanda sosyal hayatın içinde olmak demek. Kesinlikle çalışın diyorum hocam. Bebeğiniz de epey büyümüş zaten. 21 saat ders alın isterseniz ama çalışın bence.
Evet doğru sosyal olmak çocuğuma da iyi gelir belki. Zamanımız daha kaliteli geçer. Ders saatimi az düşünüyorum mümkün olursa.
Ruh haliniz bu kadar etkilendiyse dönün işe. Çalışma şartlarınız da saat olarak fazla değil. Ben ilk çocuğumda 5 senesi dolan memura verilen ücretsiz izni bile kullansam mi diye düşünmüştüm. Ama ikinci çocukta 1,5 yaşında işe döndüm isteyerek. Benimde ruh halim iki çocukla evi kaldırmadı. İyi ki de dönmüşum
Ben de ilk zamanlar kesinlikle bırakmam diyordum ancak zaman geçtikçe bebeğim de büyüdükçe çalışmak işe dönmek de zor gelmemeye başladı. İşte bir de vicdan yapmasam.
Bence de çalışın. Arkadaşlar zaten söylemişler ama çok haklılar. Çalışma hayatı hem sosyal olmanıza imkan sağlar, hem de biraz nefes alırsınız, sıkıntınız azalır. Sadece bebekle ilgilenmek zorunda kaldıkça yorgunluğunuz sadece artar, gerginlik de öyle.

Bu durumun üzerine bir de ekonomik sıkıntı yaşadığınızı düşünün, bence eşinizle olan kavgalar yine nukseder. Zaten neredeyse yarı zamanlı gibi bakılacak bebeğiniz, her gün de değil, ki 5te ya da daha erken bitiyormuş işiniz.

Annem emekli öğretmen, abimle ben de anneanne ve babaanne tarafından bakıldık, hiç de eksiğimiz olmadı çok şükür. Siz iyi olursaniz bebeğiniz de iyi olur, önce kendi oksijen maskenizi takın.

Sağlıkla, mutlulukla büyüsün inşallah bebisiniz.
Evet doğru diyorsunuz ekonomik problem yaşarsak eşim bunu çok takar çünkü bu konuda ikimizde yıllardır rahata alıştık çalıştık kazandık harcadık. Biraz sıkışmak ikimizi de yorar.
Eylülde 9.5 aylık mı olacak yani? Ben bu durumdayken başlamıştım, bebeğim tam dokuz aylıktı. Az ders alma ve ders programı ayarlatma imkanınız da varsa kullanın derim.
İdaremle görüşeceğim makul bir program ayarlanması konusunda umarım anlayış gösterilir🫶🏻
6.5 aylıkla 9.5 aylık arasında bebeklerde daha çok olumlu yönde gelişim oluyor. Gaz sancısı gidiyor, bağımlılık azalıyor. Şimdi ek gıda dönemindedir. O zamana kadar yaz tatilinde bir düzen de otutturursunuz illaki. Hem daha sosyal olması açısından dışarıya daha kolay çıkarırsınız şimdiki zamanı düşünürsek. Bence biraz daha sabır gösterin. Bebeğinizin yanında olun. Bu gelişim zamanlarının telafisi yok. Sizin bu zamanlarda onun yanında bulunmanız altın değerinde.
Yani 9 aylık olana kadar zaten yine ben bakacağım. Sonrasında bırakacağım. Çocukların her zamanı kıymetli dediğiniz gibi zaten öyle olduğu için ben de ikilemde kalıyorum.
Tam olarak sizin gibi kamuda öğretmenim. Doğum iznim bittikten sonra göreve başladım. Bencillik olarak algılayabilirler ama kendi ruh sağlığım için bunu yapmak zorundaydım. Çünkü anne mutlu olamayınca bebek de mutlu olamıyor maalesef
Çok doğru söylüyorsunuz mutlu anne mutlu bebek demek.
 
Psikolojik olarak iyi hissedeceğime inanıyorum. Dediğiniz gibi avantajları da var olmazsa önden idareyle program vs durumunu görüşeceğim.

Teşekkür ederim🫶🏻

eksi yönlerini de düşünüp bir karar vereceğim artık.

Herkes şartlarımdan bahsediyor zaten çok rahat vs diye. Hamileyken 3,5 gün kadar gidiyordum yine öyle olsa harika olur.

Evet doğru sosyal olmak çocuğuma da iyi gelir belki. Zamanımız daha kaliteli geçer. Ders saatimi az düşünüyorum mümkün olursa.

Ben de ilk zamanlar kesinlikle bırakmam diyordum ancak zaman geçtikçe bebeğim de büyüdükçe çalışmak işe dönmek de zor gelmemeye başladı. İşte bir de vicdan yapmasam.

Evet doğru diyorsunuz ekonomik problem yaşarsak eşim bunu çok takar çünkü bu konuda ikimizde yıllardır rahata alıştık çalıştık kazandık harcadık. Biraz sıkışmak ikimizi de yorar.

İdaremle görüşeceğim makul bir program ayarlanması konusunda umarım anlayış gösterilir🫶🏻

Yani 9 aylık olana kadar zaten yine ben bakacağım. Sonrasında bırakacağım. Çocukların her zamanı kıymetli dediğiniz gibi zaten öyle olduğu için ben de ikilemde kalıyorum.

Çok doğru söylüyorsunuz mutlu anne mutlu bebek demek.
Zaten süt izni hakkın ve nöbetten muaf olma hakkın var bebeğin bir yaşına gelene kadar
 
Merhaba arkadaşlar. Konuya direkt gireceğim.
6,5 aylık bir bebeğim var. Kamuda öğretmenim. Doğumdan beri çalışmıyorum. Şimdi de zaten yaz tatili.
Benim kararsız kaldığım konu eylülden şubata kadar izne ayrılıp ayrılmama meselesi.
Başlangıçta eşimle konuşup bebeğimizi 1 yaşına getirmeme ve bir dönem ücretsiz izne ayrılmama karar verdik.
Ancak geçen süreç ev hayatı hareketsiz yaşam bebek bakımı evin yükü vs beni oldukça yıprattı yordu.
Bebeğimle evde olmaktan ona vakit ayırmaktan memnunum ama işte rutin işler ve bazı zor günler insanı ruhen ve bedenen yoruyor bilenler bilir.
Bu evde geçen sürecin psikolojime yansıması tabiki de evliliğimizi de etkiledi. En ufak şeyden kavga eder olduk. İki günde bir mutlaka tartışıyoruz ve büyüyor. Ortada bir problem bile yokken gelinmeyecek noktalara geliyoruz. Yani boşanmaktan bile bahsedildi aramızda öyle diyeyim.
Şimdi biraz rahatladık. Eşim de yaz tatiline çıktı biraz daha yavaşlattık hayatımızı. Evde en az benim kadar koşturuyor yani bebeğimizle ilgilenmesi evin işleri vs ortak gidiyoruz.
Önümüzdeki 2 ay inşallah daha da iyi olacak ben de bir miktar sakinleşeceğim diye planlıyorum.
İşte bu sakinliği yakaladıktan sonra eylülde tekrar eve tıkılmak tek basıma bebek bakmak beni başa döndürür diye korkuyorum. Ama bebeğimi bıramak da istemiyorum.
İşe dönersem Bebeğime kayınvalidem bakacak. Haftada en fazla 4 gün. Bana boş gün imkanı olursa 3 gün bakacak. Kalanında ben ve eşim. yine tabi en geç saat 5'te evde oluyoruz. Daha erken olma durumumuz da mevcut programa göre.
Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Bir yandan evliliğim ve kendi ruh sağlığım sallantıda. Bir yandan bebeğime biraz daha bakmak istiyorum. Maddiyata hiç değinmedim ama şu an durumumuz fena değil izne ayrılırsam bir maaşımızdan da vazgeçmiş olacağız ve sıkışıklık olacak ister istemez şu ekonomide bebekle.
Çalışan/çalışmayan annelerden fikir bekliyorum. Kendinizi benim yerime koysanız ne karar verirdiniz?
Bence çalışmak çok iyi gelir çocuk her zaman bakıma muhtaç iki yaşına da gelse illaki bakılacak önemli olan senin psikolojin anne mutlu ise ev halkı mutlu olur
 
Merhaba arkadaşlar. Konuya direkt gireceğim.
6,5 aylık bir bebeğim var. Kamuda öğretmenim. Doğumdan beri çalışmıyorum. Şimdi de zaten yaz tatili.
Benim kararsız kaldığım konu eylülden şubata kadar izne ayrılıp ayrılmama meselesi.
Başlangıçta eşimle konuşup bebeğimizi 1 yaşına getirmeme ve bir dönem ücretsiz izne ayrılmama karar verdik.
Ancak geçen süreç ev hayatı hareketsiz yaşam bebek bakımı evin yükü vs beni oldukça yıprattı yordu.
Bebeğimle evde olmaktan ona vakit ayırmaktan memnunum ama işte rutin işler ve bazı zor günler insanı ruhen ve bedenen yoruyor bilenler bilir.
Bu evde geçen sürecin psikolojime yansıması tabiki de evliliğimizi de etkiledi. En ufak şeyden kavga eder olduk. İki günde bir mutlaka tartışıyoruz ve büyüyor. Ortada bir problem bile yokken gelinmeyecek noktalara geliyoruz. Yani boşanmaktan bile bahsedildi aramızda öyle diyeyim.
Şimdi biraz rahatladık. Eşim de yaz tatiline çıktı biraz daha yavaşlattık hayatımızı. Evde en az benim kadar koşturuyor yani bebeğimizle ilgilenmesi evin işleri vs ortak gidiyoruz.
Önümüzdeki 2 ay inşallah daha da iyi olacak ben de bir miktar sakinleşeceğim diye planlıyorum.
İşte bu sakinliği yakaladıktan sonra eylülde tekrar eve tıkılmak tek basıma bebek bakmak beni başa döndürür diye korkuyorum. Ama bebeğimi bıramak da istemiyorum.
İşe dönersem Bebeğime kayınvalidem bakacak. Haftada en fazla 4 gün. Bana boş gün imkanı olursa 3 gün bakacak. Kalanında ben ve eşim. yine tabi en geç saat 5'te evde oluyoruz. Daha erken olma durumumuz da mevcut programa göre.
Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Bir yandan evliliğim ve kendi ruh sağlığım sallantıda. Bir yandan bebeğime biraz daha bakmak istiyorum. Maddiyata hiç değinmedim ama şu an durumumuz fena değil izne ayrılırsam bir maaşımızdan da vazgeçmiş olacağız ve sıkışıklık olacak ister istemez şu ekonomide bebekle.
Çalışan/çalışmayan annelerden fikir bekliyorum. Kendinizi benim yerime koysanız ne karar verirdiniz?

Bebekle, çocukla bağ kurmak onunla aynı evde zaman geçirmekle alakalı değil. İnsanlar çocuklarını 3aylıktan itibaren bırakıp, işe hayatına dönüyorlar. Eğer kayınvalideniz güvenilir birisiyse, iş hayatına dönün. Hem bebeğe karşı daha sakin olacaksanız, eviniz eşinizle iletişiminiz daha sakin olacak. En fazla haftada 4 gün çok iyi bana kalırsa.
 
Merhaba arkadaşlar. Konuya direkt gireceğim.
6,5 aylık bir bebeğim var. Kamuda öğretmenim. Doğumdan beri çalışmıyorum. Şimdi de zaten yaz tatili.
Benim kararsız kaldığım konu eylülden şubata kadar izne ayrılıp ayrılmama meselesi.
Başlangıçta eşimle konuşup bebeğimizi 1 yaşına getirmeme ve bir dönem ücretsiz izne ayrılmama karar verdik.
Ancak geçen süreç ev hayatı hareketsiz yaşam bebek bakımı evin yükü vs beni oldukça yıprattı yordu.
Bebeğimle evde olmaktan ona vakit ayırmaktan memnunum ama işte rutin işler ve bazı zor günler insanı ruhen ve bedenen yoruyor bilenler bilir.
Bu evde geçen sürecin psikolojime yansıması tabiki de evliliğimizi de etkiledi. En ufak şeyden kavga eder olduk. İki günde bir mutlaka tartışıyoruz ve büyüyor. Ortada bir problem bile yokken gelinmeyecek noktalara geliyoruz. Yani boşanmaktan bile bahsedildi aramızda öyle diyeyim.
Şimdi biraz rahatladık. Eşim de yaz tatiline çıktı biraz daha yavaşlattık hayatımızı. Evde en az benim kadar koşturuyor yani bebeğimizle ilgilenmesi evin işleri vs ortak gidiyoruz.
Önümüzdeki 2 ay inşallah daha da iyi olacak ben de bir miktar sakinleşeceğim diye planlıyorum.
İşte bu sakinliği yakaladıktan sonra eylülde tekrar eve tıkılmak tek basıma bebek bakmak beni başa döndürür diye korkuyorum. Ama bebeğimi bıramak da istemiyorum.
İşe dönersem Bebeğime kayınvalidem bakacak. Haftada en fazla 4 gün. Bana boş gün imkanı olursa 3 gün bakacak. Kalanında ben ve eşim. yine tabi en geç saat 5'te evde oluyoruz. Daha erken olma durumumuz da mevcut programa göre.
Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Bir yandan evliliğim ve kendi ruh sağlığım sallantıda. Bir yandan bebeğime biraz daha bakmak istiyorum. Maddiyata hiç değinmedim ama şu an durumumuz fena değil izne ayrılırsam bir maaşımızdan da vazgeçmiş olacağız ve sıkışıklık olacak ister istemez şu ekonomide bebekle.
Çalışan/çalışmayan annelerden fikir bekliyorum. Kendinizi benim yerime koysanız ne karar verirdiniz?
30 yaşındayım bebeğim olana kadar hep çalıştım. Doğum yapmadan önce bebeğim biraz büyüsün yine iş hayatına dönerim diyordum ama şu an bebeğim 5 aylık onu asla bırakmak istemiyorum. Bu süreç herkesi farklı etkiler bu benim kararım bebeğe en iyi annesi bakar gibi geliyor. Benim kayınvalidem de çok iyidir Allah razı olsun bi iki saat bi yere gidecek olsam gelir bakar öyle bi durumda çokta iyi bakacağından eminim ama ne olursa olsun bir bebeğe annesi gibi kimse bakamaz. Benim düşüncem bu şekilde
 
X