içinden çıkamadığımız durum

vesikaliyarim .!.:
1-2 haftalik uzaklasmaysa bu kadar sorun edecek bisi yok o zaman...Anneniz tam TLC Anasinin Kuzusu programindaki anneler gibi...Care bulunmaz ona
Genişletmek için tıkla...

Aslında takıldığım durum evden yollayan kişi benim. Benim isteğim doğrultusunda gitmek zorunda kaldı. Bana kalsa 2 ay kalsın da, bana kalmıyor işte

Anasının kuzusundaki analardan da, oğlu 5 yaşında değil işte
 
toybirbeser .!.:
Aslında takıldığım durum evden yollayan kişi benim. Benim isteğim doğrultusunda gitmek zorunda kaldı. Bana kalsa 2 ay kalsın da, bana kalmıyor işte

Anasının kuzusundaki analardan da, oğlu 5 yaşında değil işte
Genişletmek için tıkla...

Aman iyi yaptınız. Sürekli kafa ütüleyen huysuz biri anne bile olsa nefret. Bırakın ne hali varsa görsün.
 
toybirbeser .!.:
Herkese merhaba, yakın zamanda hayatımızda yaşanan ve bizim göremediğimiz bir şey mi var diye merak ederek bu konuyu açıyorum.

Ben, kız kardeşim ve abim(yaşlar 25-28 civarı) olmak üzere anne babamız ile yaşamaktaydık çok yakın bir zamana kadar. Abimin yaklaşık bir buçuk yıldır bir ilişkisi var. Annem ve babam çeşitli sebeplerden ötürü asla onaylamadı bu ilişkiyi. Konu abimin onların rızasını almadan evlenmek üzere evden ayrılmasına geldi. Annem (sürecin en başında babamı, bu işi istemediğine, bir şey yapması gerektiğine dair sürekli doldurdu) oğlunun evden ayrılması ile birlikte 'ben evladımı nasıl bırakayım' moduyla babamı neden kabul etmediğine dair sürekli suçlamaya başladı. (Babam abim ile konuşmuyor. Ben ve kız kardeşim en başından beri hiç dahil olup, yorum yapmadık. Abim bizim için herhangi bir fedakarlık yapmadı/ böyle bir olay bizde olsa yapmazdı mantığı ile) Bu süreçte yeni bir eve taşındık. Ben, babam ve kız kardeşim borcun altına girmemize rağmen annemin heves öldürmeleri bizi daha da yordu. Gelene gidene bizim halimiz bu, ev aldık da ne oldu gibi söylemleri oldu. Koltuk almaktan, evdeki herhangi bir eşyaya sürekli ruhsuz olarak yanımızda gezdi. Yaklaşık 1 aydır abimin ayrılması ile birlikte evin icinde bu huzursuzluk var. Annemin sürekli babama ters davranması, surat asması, evden cenaze çıkmış gibi davranışları mevcut. Bu davranışları annem sergilerken bunu yapmaması gerektiği, herkesin kendi hayatı olduğunu, abimin yaşamayı tercih ettiği hayat için bizim hayatımızı zorlaştırmaması gerektiği ve bu davranışları böyle devam ederse sonucun iyi olmayacağı yönünde çeşitli konuşmalar yaptık. son olarak mevzu, benim oğluma büyü yaptı bu kız, yoksa bizi bırakmazdı noktasına geldi (teyzemin de doldurması ile birlikte - abimin ayrılması ile birlikte teyzem anneme destek olmak üzere bizde kalmaya geldi). Saçma davranışlar, hoca aramalar derken devam etti bu süreç böyle. Evin içindeki huzursuzlukla (kızı ilk öğrendiklerinden beri devam eden huzursuzluk) ve bu hoca olaylarına beni ve kız kardeşimi dahil etmeleri ile birlikte kız kardeşim ufak çaplı bir sinir patlaması yaşadı. Ben de annemin, teyzemi de alarak dedemin evine gitmesi gerektiğini, bize bunları yaşatmaya hakkı olmadığını söyledim. Yaklaşık bir aydır bize herhangi bir annelik yapmıyordu (En basitinden nasılsın, ne yapıyorsun, günün nasıl geçti gibi sorular dahi yok.). Sonuç olarak, annem ve teyzem, onların adlandırması ile benim onları kovmam sonucu, dedemin evine gidiyorlar. Sizce biz bunları göndererek kötü evlat mı olduk? Bizim göremediğimiz, kaçırdığımız bir nokta var mı?


Biraz uzun oldu kusura bakmayın, okuduğunuz için teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...
Bende bu tarz bir aileye gelin gittim. Tam anlamıyla böyle abidik gubidikler. Bende ki tek kötü fark görümcem de kötülüklere dahil olup bizzat kötülük yapıyordu bana. Size öncelikle görümce olarak karismadiginiz için ortalığı alevlendirmeyip sakin olduğunuz için tebrik ederim.Dediklerinize göre öyleyse eğer. Sanırım abiniz henüz evli değil. Ben size ilerisini soylim. Biz evliyiz ve ben zorunluluk dışında görüşmüyorum aileyle. Eşimde açık açık demese de resmen görüşmek istemiyor. Hiç gitmiyor. Telefonda konuştuğunda da "anne saçmalama yine"tarzinda gecistiriyor. Bu tarz aileler,kaynana düşman başına biriside bende. Gel gör ki asıl kötülüğü kendilerine yapıyorlar haberleri yok. Kendi oğulları kendi ailesinden soğuyor. Aileniz özellikle anneniz düzelmedigi sürece gidişat böyle olacaktır. Sizin sorduğunuz bir diğer konuda annenize tavrınız asla yanlış değil biliyorum vicdan yapıyorsunuz. Yaptırıyorlar çünkü. Benim eşimde aynı durumda. Bazi konularda bazen vicdan yapiyor. Sürekli kötülük peşinde koşan ağlayarak konuşan ebeveynler böyle yapıyor. Şimdi siz haklı olmanıza rağmen acaba kötü evlat mı oldum diyorsunuz. Narsist anneler böyle yapıyor tam olarak. Belki biraz sert yazdım ama kendimde aynı durumları yasadigim için açık açık yazdım kusura bakmayın. Allah kolaylık versin siz yolunuza bakın siz haklısınız
 
Son düzenleme:
toybirbeser .!.:
Herkese merhaba, yakın zamanda hayatımızda yaşanan ve bizim göremediğimiz bir şey mi var diye merak ederek bu konuyu açıyorum.

Ben, kız kardeşim ve abim(yaşlar 25-28 civarı) olmak üzere anne babamız ile yaşamaktaydık çok yakın bir zamana kadar. Abimin yaklaşık bir buçuk yıldır bir ilişkisi var. Annem ve babam çeşitli sebeplerden ötürü asla onaylamadı bu ilişkiyi. Konu abimin onların rızasını almadan evlenmek üzere evden ayrılmasına geldi. Annem (sürecin en başında babamı, bu işi istemediğine, bir şey yapması gerektiğine dair sürekli doldurdu) oğlunun evden ayrılması ile birlikte 'ben evladımı nasıl bırakayım' moduyla babamı neden kabul etmediğine dair sürekli suçlamaya başladı. (Babam abim ile konuşmuyor. Ben ve kız kardeşim en başından beri hiç dahil olup, yorum yapmadık. Abim bizim için herhangi bir fedakarlık yapmadı/ böyle bir olay bizde olsa yapmazdı mantığı ile) Bu süreçte yeni bir eve taşındık. Ben, babam ve kız kardeşim borcun altına girmemize rağmen annemin heves öldürmeleri bizi daha da yordu. Gelene gidene bizim halimiz bu, ev aldık da ne oldu gibi söylemleri oldu. Koltuk almaktan, evdeki herhangi bir eşyaya sürekli ruhsuz olarak yanımızda gezdi. Yaklaşık 1 aydır abimin ayrılması ile birlikte evin icinde bu huzursuzluk var. Annemin sürekli babama ters davranması, surat asması, evden cenaze çıkmış gibi davranışları mevcut. Bu davranışları annem sergilerken bunu yapmaması gerektiği, herkesin kendi hayatı olduğunu, abimin yaşamayı tercih ettiği hayat için bizim hayatımızı zorlaştırmaması gerektiği ve bu davranışları böyle devam ederse sonucun iyi olmayacağı yönünde çeşitli konuşmalar yaptık. son olarak mevzu, benim oğluma büyü yaptı bu kız, yoksa bizi bırakmazdı noktasına geldi (teyzemin de doldurması ile birlikte - abimin ayrılması ile birlikte teyzem anneme destek olmak üzere bizde kalmaya geldi). Saçma davranışlar, hoca aramalar derken devam etti bu süreç böyle. Evin içindeki huzursuzlukla (kızı ilk öğrendiklerinden beri devam eden huzursuzluk) ve bu hoca olaylarına beni ve kız kardeşimi dahil etmeleri ile birlikte kız kardeşim ufak çaplı bir sinir patlaması yaşadı. Ben de annemin, teyzemi de alarak dedemin evine gitmesi gerektiğini, bize bunları yaşatmaya hakkı olmadığını söyledim. Yaklaşık bir aydır bize herhangi bir annelik yapmıyordu (En basitinden nasılsın, ne yapıyorsun, günün nasıl geçti gibi sorular dahi yok.). Sonuç olarak, annem ve teyzem, onların adlandırması ile benim onları kovmam sonucu, dedemin evine gidiyorlar. Sizce biz bunları göndererek kötü evlat mı olduk? Bizim göremediğimiz, kaçırdığımız bir nokta var mı?


Biraz uzun oldu kusura bakmayın, okuduğunuz için teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...
Konu direkt aslında neden istemediği ile doğru orantılı. Gerçekten haklı bir nedenle karşı çıkıyor da olabilir, belki hoş şeyler duymadı kızla ilgili. Ve sizden de onu anlamak adına bir çaba görmek istedi belki. Sonrasında girdiği yol cehalet ötesi ona diyecek laf yok. Ama teyzemi al git babanın evine demek sanırım sizin pek haddiniz değil. Abinin konusunda olduğu gibi susma hakkınızı kullansaydınız. Tepkisiz kalabiliyorsunuz çünkü istediğinizde . Nasılsın diye bile sormuyor demişsiniz , annelik yapıp yapmadığı konusuna sadece bu konudan çıkarım yapmanız mantıklı değil. Belliki anneniz sağlıklı düşünemiyor, ne olursa olsun evladındır onu yalnız bırakmamalıyız ailesi olarak diye onu teskin etmeli ve destek olmalıydınız bana kalırsa . Belki ciddi anlamda psikolojik bir buhran geçiriyordur . Sizi dahil etmeye çalıştığında ben bu kötülüğe destek olmam , o benim abim neticesinde diyebilirdiniz. Yani bir kız için ailenin düştüğü durum , bana dokunmayan yılan bin yaşasın fikrinizle yoldan çıkmış, ama evden gidin deme hakkını kendinizde bulmuşsunuz. Süreç baştan yanlış yönetilmiş, babanız da kendi fikri olmayan , dolma akılla hareket eden birimi ki, oda oğlunu alıp annesiyle iletişimini düzeltmeye çabalıyabilirdi. Yani bana kalırsa herkes hatalı .
 
toybirbeser .!.:
Herkese merhaba, yakın zamanda hayatımızda yaşanan ve bizim göremediğimiz bir şey mi var diye merak ederek bu konuyu açıyorum.

Ben, kız kardeşim ve abim(yaşlar 25-28 civarı) olmak üzere anne babamız ile yaşamaktaydık çok yakın bir zamana kadar. Abimin yaklaşık bir buçuk yıldır bir ilişkisi var. Annem ve babam çeşitli sebeplerden ötürü asla onaylamadı bu ilişkiyi. Konu abimin onların rızasını almadan evlenmek üzere evden ayrılmasına geldi. Annem (sürecin en başında babamı, bu işi istemediğine, bir şey yapması gerektiğine dair sürekli doldurdu) oğlunun evden ayrılması ile birlikte 'ben evladımı nasıl bırakayım' moduyla babamı neden kabul etmediğine dair sürekli suçlamaya başladı. (Babam abim ile konuşmuyor. Ben ve kız kardeşim en başından beri hiç dahil olup, yorum yapmadık. Abim bizim için herhangi bir fedakarlık yapmadı/ böyle bir olay bizde olsa yapmazdı mantığı ile) Bu süreçte yeni bir eve taşındık. Ben, babam ve kız kardeşim borcun altına girmemize rağmen annemin heves öldürmeleri bizi daha da yordu. Gelene gidene bizim halimiz bu, ev aldık da ne oldu gibi söylemleri oldu. Koltuk almaktan, evdeki herhangi bir eşyaya sürekli ruhsuz olarak yanımızda gezdi. Yaklaşık 1 aydır abimin ayrılması ile birlikte evin icinde bu huzursuzluk var. Annemin sürekli babama ters davranması, surat asması, evden cenaze çıkmış gibi davranışları mevcut. Bu davranışları annem sergilerken bunu yapmaması gerektiği, herkesin kendi hayatı olduğunu, abimin yaşamayı tercih ettiği hayat için bizim hayatımızı zorlaştırmaması gerektiği ve bu davranışları böyle devam ederse sonucun iyi olmayacağı yönünde çeşitli konuşmalar yaptık. son olarak mevzu, benim oğluma büyü yaptı bu kız, yoksa bizi bırakmazdı noktasına geldi (teyzemin de doldurması ile birlikte - abimin ayrılması ile birlikte teyzem anneme destek olmak üzere bizde kalmaya geldi). Saçma davranışlar, hoca aramalar derken devam etti bu süreç böyle. Evin içindeki huzursuzlukla (kızı ilk öğrendiklerinden beri devam eden huzursuzluk) ve bu hoca olaylarına beni ve kız kardeşimi dahil etmeleri ile birlikte kız kardeşim ufak çaplı bir sinir patlaması yaşadı. Ben de annemin, teyzemi de alarak dedemin evine gitmesi gerektiğini, bize bunları yaşatmaya hakkı olmadığını söyledim. Yaklaşık bir aydır bize herhangi bir annelik yapmıyordu (En basitinden nasılsın, ne yapıyorsun, günün nasıl geçti gibi sorular dahi yok.). Sonuç olarak, annem ve teyzem, onların adlandırması ile benim onları kovmam sonucu, dedemin evine gidiyorlar. Sizce biz bunları göndererek kötü evlat mı olduk? Bizim göremediğimiz, kaçırdığımız bir nokta var mı?


Biraz uzun oldu kusura bakmayın, okuduğunuz için teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...

Anneniz belli ki oğlunun evden gitmesini sindirememiş bu konuda destek olunmalıydı, sakinleşmesi için başta babanız olmak üzere çabalamalıydınız
Diğer yandan sizi bu yaşa getiren bunca emek vermiş anneniz bir aydır annelik yapmıyordu ve onu kovdunuz öyle mi fazla hadsizsiniz bence, kimi kimin evinden kovuyorsunuz bir düşünün. Kaçırdığınız nokta saygısızlık .... Anneniz oğlu konusunda hatalı davranmış olabilir ama düşünürseniz o da yıllar boyu emek verdiği evlat bu şekilde evden gitmesi kolay bir imtihan değil, doğurup büyütmüş anaya tahammül bir ay demek Allah elinize düşürmesin
 
Simli Kalem .!.:
Bende bu tarz bir aileye gelin gittim. Tam anlamıyla böyle abidik gubidikler. Bende ki tek kötü fark görümcem de kötülüklere dahil olup bizzat kötülük yapıyordu bana. Size öncelikle görümce olarak karismadiginiz için ortalığı alevlendirmeyip sakin olduğunuz için tebrik ederim.Dediklerinize göre öyleyse eğer. Sanırım abiniz henüz evli değil. Ben size ilerisini soylim. Biz evliyiz ve ben zorunluluk dışında görüşmüyorum aileyle. Eşimde açık açık demese de resmen görüşmek istemiyor. Hiç
Genişletmek için tıkla...
Simli Kalem .!.:
gitmiyor. Telefonda konuştuğunda da "anne saçmalama yine"tarzinda gecistiriyor. Bu tarz aileler,kaynana düşman başına biriside bende. Gel gör ki asıl kötülüğü kendilerine yapıyorlar haberleri yok. Kendi oğulları kendi ailesinden soğuyor. Aileniz özellikle anneniz düzelmedigi sürece gidişat böyle olacaktır. Sizin sorduğunuz bir diğer konuda annenize tavrınız asla yanlış değil biliyorum vicdan yapıyorsunuz. Yaptırıyorlar çünkü. Benim eşimde aynı durumda. Bazi konularda bazen vicdan yapiyor. Sürekli kötülük peşinde koşan ağlayarak konuşan ebeveynler böyle yapıyor. Şimdi siz haklı olmanıza rağmen acaba kötü evlat mı oldum diyorsunuz. Narsist anneler böyle yapıyor tam olarak. Belki biraz sert yazdım ama kendimde aynı durumları yasadigim için açık açık yazdım kusura bakmayın. Allah kolaylık versin siz yolunuza bakın siz haklısınız
Genişletmek için tıkla...
Yani kendi aileme abidik gubudik diyemem tabi ama :))

Sizin de Allah yardımcınız olsun
 
merveslife34 .!.:
Konu direkt aslında neden istemediği ile doğru orantılı. Gerçekten haklı bir nedenle karşı çıkıyor da olabilir, belki hoş şeyler duymadı kızla ilgili. Ve sizden de onu anlamak adına bir çaba görmek istedi belki. Sonrasında girdiği yol cehalet ötesi ona diyecek laf yok. Ama teyzemi al git babanın evine demek sanırım sizin pek haddiniz değil. Abinin konusunda olduğu gibi susma hakkınızı kullansaydınız. Tepkisiz kalabiliyorsunuz çünkü istediğinizde . Nasılsın diye bile sormuyor demişsiniz , annelik yapıp yapmadığı konusuna sadece bu konudan çıkarım yapmanız mantıklı değil. Belliki anneniz sağlıklı düşünemiyor, ne olursa olsun evladındır onu yalnız bırakmamalıyız ailesi olarak diye onu teskin etmeli ve destek olmalıydınız bana kalırsa . Belki ciddi anlamda psikolojik bir buhran geçiriyordur . Sizi dahil etmeye çalıştığında ben bu kötülüğe destek olmam , o benim abim neticesinde diyebilirdiniz. Yani bir kız için ailenin düştüğü durum , bana dokunmayan yılan bin yaşasın fikrinizle yoldan çıkmış, ama evden gidin deme hakkını kendinizde bulmuşsunuz. Süreç baştan yanlış yönetilmiş, babanız da kendi fikri olmayan , dolma akılla hareket eden birimi ki, oda oğlunu alıp annesiyle iletişimini düzeltmeye çabalıyabilirdi. Yani bana kalırsa herkes hatalı .
Genişletmek için tıkla...

Yorumunuz için teşekkürler. Bizim nezdimizde haklı bir nedenle istiyor/istemiyor gibi bir durum kalmadı çünkü bu sorun dün yaşanmadı. Neredeyse 1.5-2 yıl oluyor. Süreç boyunca yeterince anlayış gösterdiğimiz için haliyle herkesin sabrı ve toleransı tükendi anneme karşı. Gitme meselesine gelince ben de o evde yaşıyorum ve o evde yaşayan herkes kadar hak sahibiyim. Ben fikrimi söyledim, diğerleri de onayladı. Olay bize sirayet etmeyene kadar yine karışmadık zaten. Ama maalesef ki biz de insanız ve tasma noktamız var.

Babama gelirsek, en başından beri ikisi de istemiyor. İlk başta sakin kalan, anneme dur bekle, büyütme diyen babamdı. Abim gidince annem duygusal olarak gidişini kaldıramadı, babam kaldırabildi. Bu yüzden de suçlu konuma düştü.
 
ATTRAENTE .!.:
Anneniz belli ki oğlunun evden gitmesini sindirememiş bu konuda destek olunmalıydı, sakinleşmesi için başta babanız olmak üzere çabalamalıydınız
Diğer yandan sizi bu yaşa getiren bunca emek vermiş anneniz bir aydır annelik yapmıyordu ve onu kovdunuz öyle mi fazla hadsizsiniz bence, kimi kimin evinden kovuyorsunuz bir düşünün. Kaçırdığınız nokta saygısızlık .... Anneniz oğlu konusunda hatalı davranmış olabilir ama düşünürseniz o da yıllar boyu emek verdiği evlat bu şekilde evden gitmesi kolay bir imtihan değil, doğurup büyütmüş anaya tahammül bir ay demek Allah elinize düşürmesin
Genişletmek için tıkla...

Yeterince destek olduğumuzu düşünüyorum. Tek çocuğu oğlu değil maalesef, iki kızı da var ve bunu unutmuş gibi davranıyor.

Kovma kısmına gelince direkt hemen gidiyorsunuz bu evden gibi bir tavrım yoktu. Bize zarar verdiklerini ve gitmelerinin doğru olan olduğunu söyledim.

Keşke bir aylık bir süreç olsaydı da katlansaydık. 1.5-2 yıldır devam eden bir süreç bu.
 
toybirbeser .!.:
Yorumunuz için teşekkürler. Bizim nezdimizde haklı bir nedenle istiyor/istemiyor gibi bir durum kalmadı çünkü bu sorun dün yaşanmadı. Neredeyse 1.5-2 yıl oluyor. Süreç boyunca yeterince anlayış gösterdiğimiz için haliyle herkesin sabrı ve toleransı tükendi anneme karşı. Gitme meselesine gelince ben de o evde yaşıyorum ve o evde yaşayan herkes kadar hak sahibiyim. Ben fikrimi söyledim, diğerleri de onayladı. Olay bize sirayet etmeyene kadar yine karışmadık zaten. Ama maalesef ki biz de insanız ve tasma noktamız var.

Babama gelirsek, en başından beri ikisi de istemiyor. İlk başta sakin kalan, anneme dur bekle, büyütme diyen babamdı. Abim gidince annem duygusal olarak gidişini kaldıramadı, babam kaldırabildi. Bu yüzden de suçlu konuma düştü.
Genişletmek için tıkla...
Aileler arasında bazı olaylar olur kopma noktasına çok gelir gider. Sabrınızın taşması konusunda da elbette çok haklısınız . Ama sanırım hem eşinin hem diğer çocuklarının bu kadar normal karşılamasına fazlaca içerlemiş. Sizin için abiniz olmazsa olur, babanız içinde öyle . Anne için evlat söz konusu ve kabullenememesi çok doğal. Siz de bugün gitseydiniz aynı şekilde kalan kişiler için hayatı zindan ederdi. Onun bir parçasının bir başkası için bu kadar kolay kopup gitmesini kabul edememiş. Bence siz sakin bir şekilde gidip onu anladığınızı ama sizinde onun evladı olduğunu, sizi bu süreçte unuttuğunu ifade edin. Bizimde sana ihtiyacımız varken sen abimin telaşında hepimizi kenara itiyorsun gibi ona olan duygusal ihtiyaçlarınızı anlatın suçlayıcı olmadan. Kafanı dağıtman için gitmeni önerdim, teyzem yada başkası bizim ailemizi bizim kadar düşünemez , gel birlikte atlatalım bu süreci diyin . İnşallah oda biraz normal düşünebilir duruma gelmiştir . Allah yardımcınız olsun
 
toybirbeser .!.:
Yeterince destek olduğumuzu düşünüyorum. Tek çocuğu oğlu değil maalesef, iki kızı da var ve bunu unutmuş gibi davranıyor.

Kovma kısmına gelince direkt hemen gidiyorsunuz bu evden gibi bir tavrım yoktu. Bize zarar verdiklerini ve gitmelerinin doğru olan olduğunu söyledim.

Keşke bir aylık bir süreç olsaydı da katlansaydık. 1.5-2 yıldır devam eden bir süreç bu.
Genişletmek için tıkla...

Konunuzda net olarak kovmak ifadesini kullanmışsınız buna göre yorum yaptım
Bizde dört kardeşiz zaman zaman içimizden birinin sorunu olduğu zaman annem ona yoğunlaşmıştır şöyle örnekleyeyim benim bir küçüğüm çok olaylı bir boşanma geçirdi, baştan annemin onaylamadığı bir evlilikti, dayak şiddet, mahkeme, karakol döngülerinde rahmetli annem üç dört yıl buna kanalize oldu çünkü aciliyet oradaydı, bu bizi sevmediği anlamına gelmezdi. Yaşları 30 a yaklaşan insanların bize annelik yapmıyor söylemi biraz tuhaf kaçıyor itiraf edeyim, o yaştan sonra evlat destek olmalı, dost olmalı. Tabi konunuzda çok hatalı bir de baba faktörü var, annenizle istişare etmesi asıl destek olması gereken kişi o ve açık söyleyeyim çocuğum karıma git bu evden diyemez ne şekilde derse desin, karıştırmam bile konuya babanız burada çok hatalı.
Aile içinde zorluklar elbet vardır ama bu durumlarda annelerin konumu biraz farklı, bu sorunu siz yaşasaydınız yani giden siz olsaydınız aynı şekilde kalanlar için hayatı zorlaştırırdı, anne hiç bir evladından vazgeçmez, geçemez... Hoca aramak gibi yanlış arayışlara girmiş olsa da sizden başka kimsesi yok, ona bunu hissettirin, sevginizi desteğinizi görsün, elbet toparlanacaktır hep böyle kalmayacak bu da hayatın bir süreci. Umarım daha fazla kırgınlık olmadan atlatırsınız ailece Allah yardımcınız olsun
 
toybirbeser .!.:
Herkese merhaba, yakın zamanda hayatımızda yaşanan ve bizim göremediğimiz bir şey mi var diye merak ederek bu konuyu açıyorum.

Ben, kız kardeşim ve abim(yaşlar 25-28 civarı) olmak üzere anne babamız ile yaşamaktaydık çok yakın bir zamana kadar. Abimin yaklaşık bir buçuk yıldır bir ilişkisi var. Annem ve babam çeşitli sebeplerden ötürü asla onaylamadı bu ilişkiyi. Konu abimin onların rızasını almadan evlenmek üzere evden ayrılmasına geldi. Annem (sürecin en başında babamı, bu işi istemediğine, bir şey yapması gerektiğine dair sürekli doldurdu) oğlunun evden ayrılması ile birlikte 'ben evladımı nasıl bırakayım' moduyla babamı neden kabul etmediğine dair sürekli suçlamaya başladı. (Babam abim ile konuşmuyor. Ben ve kız kardeşim en başından beri hiç dahil olup, yorum yapmadık. Abim bizim için herhangi bir fedakarlık yapmadı/ böyle bir olay bizde olsa yapmazdı mantığı ile) Bu süreçte yeni bir eve taşındık. Ben, babam ve kız kardeşim borcun altına girmemize rağmen annemin heves öldürmeleri bizi daha da yordu. Gelene gidene bizim halimiz bu, ev aldık da ne oldu gibi söylemleri oldu. Koltuk almaktan, evdeki herhangi bir eşyaya sürekli ruhsuz olarak yanımızda gezdi. Yaklaşık 1 aydır abimin ayrılması ile birlikte evin icinde bu huzursuzluk var. Annemin sürekli babama ters davranması, surat asması, evden cenaze çıkmış gibi davranışları mevcut. Bu davranışları annem sergilerken bunu yapmaması gerektiği, herkesin kendi hayatı olduğunu, abimin yaşamayı tercih ettiği hayat için bizim hayatımızı zorlaştırmaması gerektiği ve bu davranışları böyle devam ederse sonucun iyi olmayacağı yönünde çeşitli konuşmalar yaptık. son olarak mevzu, benim oğluma büyü yaptı bu kız, yoksa bizi bırakmazdı noktasına geldi (teyzemin de doldurması ile birlikte - abimin ayrılması ile birlikte teyzem anneme destek olmak üzere bizde kalmaya geldi). Saçma davranışlar, hoca aramalar derken devam etti bu süreç böyle. Evin içindeki huzursuzlukla (kızı ilk öğrendiklerinden beri devam eden huzursuzluk) ve bu hoca olaylarına beni ve kız kardeşimi dahil etmeleri ile birlikte kız kardeşim ufak çaplı bir sinir patlaması yaşadı. Ben de annemin, teyzemi de alarak dedemin evine gitmesi gerektiğini, bize bunları yaşatmaya hakkı olmadığını söyledim. Yaklaşık bir aydır bize herhangi bir annelik yapmıyordu (En basitinden nasılsın, ne yapıyorsun, günün nasıl geçti gibi sorular dahi yok.). Sonuç olarak, annem ve teyzem, onların adlandırması ile benim onları kovmam sonucu, dedemin evine gidiyorlar. Sizce biz bunları göndererek kötü evlat mı olduk? Bizim göremediğimiz, kaçırdığımız bir nokta var mı?


Biraz uzun oldu kusura bakmayın, okuduğunuz için teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...
Anneniz bi abinizin annesi zannediyor sanırım kendini?!? Sırf bu yüzden bile canı yanar insanın. Ben size hak verdim açıkçası; abiniz istediği gibi yaşayacak diye siz istemediğiniz gibi yaşayamazsınız anneniz yüzünden. Öncesinde de anlatmaya çalışmışsınız.
 
toybirbeser .!.:
Herkese merhaba, yakın zamanda hayatımızda yaşanan ve bizim göremediğimiz bir şey mi var diye merak ederek bu konuyu açıyorum.

Ben, kız kardeşim ve abim(yaşlar 25-28 civarı) olmak üzere anne babamız ile yaşamaktaydık çok yakın bir zamana kadar. Abimin yaklaşık bir buçuk yıldır bir ilişkisi var. Annem ve babam çeşitli sebeplerden ötürü asla onaylamadı bu ilişkiyi. Konu abimin onların rızasını almadan evlenmek üzere evden ayrılmasına geldi. Annem (sürecin en başında babamı, bu işi istemediğine, bir şey yapması gerektiğine dair sürekli doldurdu) oğlunun evden ayrılması ile birlikte 'ben evladımı nasıl bırakayım' moduyla babamı neden kabul etmediğine dair sürekli suçlamaya başladı. (Babam abim ile konuşmuyor. Ben ve kız kardeşim en başından beri hiç dahil olup, yorum yapmadık. Abim bizim için herhangi bir fedakarlık yapmadı/ böyle bir olay bizde olsa yapmazdı mantığı ile) Bu süreçte yeni bir eve taşındık. Ben, babam ve kız kardeşim borcun altına girmemize rağmen annemin heves öldürmeleri bizi daha da yordu. Gelene gidene bizim halimiz bu, ev aldık da ne oldu gibi söylemleri oldu. Koltuk almaktan, evdeki herhangi bir eşyaya sürekli ruhsuz olarak yanımızda gezdi. Yaklaşık 1 aydır abimin ayrılması ile birlikte evin icinde bu huzursuzluk var. Annemin sürekli babama ters davranması, surat asması, evden cenaze çıkmış gibi davranışları mevcut. Bu davranışları annem sergilerken bunu yapmaması gerektiği, herkesin kendi hayatı olduğunu, abimin yaşamayı tercih ettiği hayat için bizim hayatımızı zorlaştırmaması gerektiği ve bu davranışları böyle devam ederse sonucun iyi olmayacağı yönünde çeşitli konuşmalar yaptık. son olarak mevzu, benim oğluma büyü yaptı bu kız, yoksa bizi bırakmazdı noktasına geldi (teyzemin de doldurması ile birlikte - abimin ayrılması ile birlikte teyzem anneme destek olmak üzere bizde kalmaya geldi). Saçma davranışlar, hoca aramalar derken devam etti bu süreç böyle. Evin içindeki huzursuzlukla (kızı ilk öğrendiklerinden beri devam eden huzursuzluk) ve bu hoca olaylarına beni ve kız kardeşimi dahil etmeleri ile birlikte kız kardeşim ufak çaplı bir sinir patlaması yaşadı. Ben de annemin, teyzemi de alarak dedemin evine gitmesi gerektiğini, bize bunları yaşatmaya hakkı olmadığını söyledim. Yaklaşık bir aydır bize herhangi bir annelik yapmıyordu (En basitinden nasılsın, ne yapıyorsun, günün nasıl geçti gibi sorular dahi yok.). Sonuç olarak, annem ve teyzem, onların adlandırması ile benim onları kovmam sonucu, dedemin evine gidiyorlar. Sizce biz bunları göndererek kötü evlat mı olduk? Bizim göremediğimiz, kaçırdığımız bir nokta var mı?


Biraz uzun oldu kusura bakmayın, okuduğunuz için teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...
Kız ayrılmışta kurtulmuş böyle bir kaynana düşünemiyorum başımda var zaten bitane böyle
 
ATTRAENTE .!.:
Konunuzda net olarak kovmak ifadesini kullanmışsınız buna göre yorum yaptım
Bizde dört kardeşiz zaman zaman içimizden birinin sorunu olduğu zaman annem ona yoğunlaşmıştır şöyle örnekleyeyim benim bir küçüğüm çok olaylı bir boşanma geçirdi, baştan annemin onaylamadığı bir evlilikti, dayak şiddet, mahkeme, karakol döngülerinde rahmetli annem üç dört yıl buna kanalize oldu çünkü aciliyet oradaydı, bu bizi sevmediği anlamına gelmezdi. Yaşları 30 a yaklaşan insanların bize annelik yapmıyor söylemi biraz tuhaf kaçıyor itiraf edeyim, o yaştan sonra evlat destek olmalı, dost olmalı. Tabi konunuzda çok hatalı bir de baba faktörü var, annenizle istişare etmesi asıl destek olması gereken kişi o ve açık söyleyeyim çocuğum karıma git bu evden diyemez ne şekilde derse desin, karıştırmam bile konuya babanız burada çok hatalı.
Aile içinde zorluklar elbet vardır ama bu durumlarda annelerin konumu biraz farklı, bu sorunu siz yaşasaydınız yani giden siz olsaydınız aynı şekilde kalanlar için hayatı zorlaştırırdı, anne hiç bir evladından vazgeçmez, geçemez... Hoca aramak gibi yanlış arayışlara girmiş olsa da sizden başka kimsesi yok, ona bunu hissettirin, sevginizi desteğinizi görsün, elbet toparlanacaktır hep böyle kalmayacak bu da hayatın bir süreci. Umarım daha fazla kırgınlık olmadan atlatırsınız ailece Allah yardımcınız olsun
Genişletmek için tıkla...

"onların adlandırması ile benim onları kovmam" gibi bir ifade var, ben kimseyi kovmadım yani. ben her zaman evin huzurunu bozanın evden gitmesi gerektiğini düşünürüm, kendim de dahilim buna. defalarca da söyledim bunu onlara. abimin gidişi benim için evin huzurunu bozuyordu ve gittiden ibaret.

Abim bizden büyük ve annem ondan dostluk beklemiyor, 5 yaşındaymış gibi annelik yapmaya devam ediyor. Dolayısıyla aynı şeyi benim de istemeye hakkım var diye düşünüyorum.

babama gelirsek, onun için konuda bir baldız (benim teyzem) faktörü var ve ikisinin de uzaklaşması gerektiğini düşündüğü halde sessiz kaldı, ben söylersem yanlış anlarlar dedi. Yani benim tutumumu yanlış bulmuyor. çünkü evin içinde sürekli kendisine zorbalık yapılıyor.

Yorumunuz için teşekkür ederim. Sizin de Allah annenize rahmet eylesin inşallah
 
toybirbeser .!.:
Abim ve kız arkadaşı ayrılmadı, yanlış okudunuz sanırım
Genişletmek için tıkla...
Anneniz ve aile yüzünden eminim cok kez ayrilma eşiğine gelmişlerdir. Kendileri anlaşsalar bile. Eğer gerçekten birbirlerini sevip kız da dirayetli birisiyse evlenirler. Ama gelinlik de yapmaz annenize. Bu kadar tantanayla gerisi normal olmuyor çünkü
 
Bide böyle aile hicbisey olmamış gibi evlenince, gelin bize yakın değil aramiyor derler. Devam senaryo böyle oluyor😄
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

denizmelekk
Küçük bebeğim ile boşanmak
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
3K
garciaas
garciaas
C
  • Kilitli
Ailem benimle konuşmuyor
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
2K
berencek
B
L
BDV annemin borç para sorunsalı
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
2K
balbazaar
balbazaar
B
2. Evliliğim bitmek üzere
5 6 7
Yorumlar
122
Görüntüleme
5K
beyazyakalii
B
S
Utanç ve Değersizlik
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
2K
melismist
M
X