- 7 Mayıs 2024
- 2
- 0
- 24
- Konu Sahibi louandreassalome
- #1
kızlar merhaba. garip bir durumun içerisindeyim ve artık gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum, yargılanmadan doğru düzgün akıl danışabileceğim kimse yok bu yüzden size danışmak istedim. başlıkta ilişkim dedim ama halihazırda bir ilişkim yok, yakın zamana kadar vardı. süreci kısaca özet geçmem gerekirse eski sevgilim / arkadaşım / eski arkadaşım mı desem ne desem bilemiyorum biz iki yıl önce tanıştık. birbirimizi çok sevdik hatta aşık olduk diyebilirim. kısa süreliğine güzel bir ilişki yaşadık, yaklaşık 4 5 ay kadar, sonrasında ise beni aldattığını öğrenmem üzerine ilişkimizi bitirme kararı aldım. aldım ama kendisi ısrarla beni aldatmadığını iddia etti dolayısıyla bir nevi onu terk etmiş oldum. kısa bir zaman sonra onsuzluğa dayanamadığımı fark ettim, gerçekten dayanamıyordum ama. yemeden içmeden kesilmiş, ondan başka şey düşünemez olmuştum. bu sırada o da tekrar birlikte olmak istediğini söylüyor, ısrar ediyordu. sonunda ben dayanamadığım için tekrar beraber olduk. uzunca bir zaman ilişkimiz sürdü. beni aldattığından eskisi kadar olmasa da hala şüpheleniyordum, bunu kendisi de itiraf edecekti bir süre sonra zaten ama onsuzluğa dayanamadığım için de (bunun ne kadar yanlış bir şey olduğunun ben de farkındayım üstüme gelmeyin lütfen 
) ayrılamıyordum. gel zaman git zaman benim çıkardığım tartışmalar sebebiyle ilişkimiz iyice zarar gördü. küsmeler, barışmalar, bir daha küsmeler, bir daha barışmalar... uzunca bir zaman sonra kendime yaptığım haksızlığa ve saygısızlığa daha fazla dayanamadığımdan ötürü artık gerçekten ayrılmaya niyetlendiğim bir gün ayrılmak istediğimi söyledim. itiraz etmedi .sevmiyordu zaten beni anlayabiliyordum. önceden aşkından sarhoş olduğunu iddia eden adam için artık alışkanlıktan fazlası değildim, biliyordum. ayrıldık. psikolojik olarak öncekinden de büyük bir çöküş yaşadım. iki yıl boyunca zaten hayatım bu çöküşlerle geçmişti ama artık her şeyin sona erdiğini bilmek acıyı katlanılmaz hale getiriyordu. halihazırda uzun zamandır psikolojik destek almama rağmen ayrılık sonrasında terapileri sıklaştırma kararı aldıysam da nafile oldu. psikoloji dalının nadiren tökezlediği vakalardan biri olduğunu düşünüyorum ki aldığım terapiler ayrılık sonrası hiçbir işe yaramadı. halimin vahimliğini birinden duymuş olacak ki bir gün beni aradı, biraz konuştuk. sesini duymak çok iyi geldi. böyle anlattığıma bakmayın; gayet insancıl, halden anlayan biridir aslında kendisi. sanırım sadece romantik ilişkilerinde bir sorun var. ya da benimkiyle olanda. bilmiyorum her neyse. durumumun kötü olduğunu anlayınca yanımda olmak istediğini söyledi, her ne kadar kabul etmemem gerekse de ben kabul ettikten sonra sık sık irtibata geçer olduk. o bana normal arkadaşıymışım gibi davranıyordu, romantik olarak bir şey beslemiyordu çünkü. onun için değerli olduğumu her zaman söylüyordu ve bunu biliyordum ama o değer tanımının içinde aşk yoktu. bense hala ona karşı bir şeyler hissettiğimden sadece yanında olmaktan hoşnutluk duyarak halime şükrediyordum nerdeyse. bir süre böyle devam etti. ikimiz için de sorun yoktu. ben ona bağımlı olmuştum tek sorun buydu sanırım. arada sırada onun bir ilişkisi olabileceğini düşünüyor, buna dayanıp dayanamayacağımı, hayatında kalıp kalmak istemediğimi kendime soruyordum. onsuzken ne halde olduğumu bildiğim için ne olursa olsun onu bir daha hayatımdan çıkarmamaya karar vermiştim. ilişkisi olsa da sorun değildi, zaten şuan onun için arkadaştan farksızdım. böyle düşünüyordum ama hiç de düşündüğüm gibi olmadı kızlar. üç gün önce tesadüf üzerine ilişkimiz sırasında da varlığından rahatsız olduğum ve kendisine karşı bir şeyler beslemiş olabileceğini düşündüğüm bir kız hakkındaki duygularını paylaştığı güncel birkaç satıra rastladım. ne kadar arkadaşım dese de öğrendiğim şeyler hiç dostane şeyler değildi. nolursa olsun hayatımdan çıkmasın diyen ben yıkıldım. çoo...ook üzüldüm. ne yapacağımı bilemedim engelledim. ama şimdi onsuz yapamıyorum. neden mi, çükü dediğim gibi ona bağımlıyım. ney yapmalıyım. sonsuza kadar arkadaşı olacağım gerçeğiyle yüzleşip engeli kaldırayım mı yoksa kendime bu kötülüğü yapmaktan vazgeçip unutmaya mı çalışayım? aslında unutmayı pek çok kez denedim ama dediğim gibi hep başarısız oldum. onsuz bir hayatın hayalini kuramıyorum kızlar. her hayalimde, her planımda o var. nolur yardımcı olun bana.
) ayrılamıyordum. gel zaman git zaman benim çıkardığım tartışmalar sebebiyle ilişkimiz iyice zarar gördü. küsmeler, barışmalar, bir daha küsmeler, bir daha barışmalar... uzunca bir zaman sonra kendime yaptığım haksızlığa ve saygısızlığa daha fazla dayanamadığımdan ötürü artık gerçekten ayrılmaya niyetlendiğim bir gün ayrılmak istediğimi söyledim. itiraz etmedi .sevmiyordu zaten beni anlayabiliyordum. önceden aşkından sarhoş olduğunu iddia eden adam için artık alışkanlıktan fazlası değildim, biliyordum. ayrıldık. psikolojik olarak öncekinden de büyük bir çöküş yaşadım. iki yıl boyunca zaten hayatım bu çöküşlerle geçmişti ama artık her şeyin sona erdiğini bilmek acıyı katlanılmaz hale getiriyordu. halihazırda uzun zamandır psikolojik destek almama rağmen ayrılık sonrasında terapileri sıklaştırma kararı aldıysam da nafile oldu. psikoloji dalının nadiren tökezlediği vakalardan biri olduğunu düşünüyorum ki aldığım terapiler ayrılık sonrası hiçbir işe yaramadı. halimin vahimliğini birinden duymuş olacak ki bir gün beni aradı, biraz konuştuk. sesini duymak çok iyi geldi. böyle anlattığıma bakmayın; gayet insancıl, halden anlayan biridir aslında kendisi. sanırım sadece romantik ilişkilerinde bir sorun var. ya da benimkiyle olanda. bilmiyorum her neyse. durumumun kötü olduğunu anlayınca yanımda olmak istediğini söyledi, her ne kadar kabul etmemem gerekse de ben kabul ettikten sonra sık sık irtibata geçer olduk. o bana normal arkadaşıymışım gibi davranıyordu, romantik olarak bir şey beslemiyordu çünkü. onun için değerli olduğumu her zaman söylüyordu ve bunu biliyordum ama o değer tanımının içinde aşk yoktu. bense hala ona karşı bir şeyler hissettiğimden sadece yanında olmaktan hoşnutluk duyarak halime şükrediyordum nerdeyse. bir süre böyle devam etti. ikimiz için de sorun yoktu. ben ona bağımlı olmuştum tek sorun buydu sanırım. arada sırada onun bir ilişkisi olabileceğini düşünüyor, buna dayanıp dayanamayacağımı, hayatında kalıp kalmak istemediğimi kendime soruyordum. onsuzken ne halde olduğumu bildiğim için ne olursa olsun onu bir daha hayatımdan çıkarmamaya karar vermiştim. ilişkisi olsa da sorun değildi, zaten şuan onun için arkadaştan farksızdım. böyle düşünüyordum ama hiç de düşündüğüm gibi olmadı kızlar. üç gün önce tesadüf üzerine ilişkimiz sırasında da varlığından rahatsız olduğum ve kendisine karşı bir şeyler beslemiş olabileceğini düşündüğüm bir kız hakkındaki duygularını paylaştığı güncel birkaç satıra rastladım. ne kadar arkadaşım dese de öğrendiğim şeyler hiç dostane şeyler değildi. nolursa olsun hayatımdan çıkmasın diyen ben yıkıldım. çoo...ook üzüldüm. ne yapacağımı bilemedim engelledim. ama şimdi onsuz yapamıyorum. neden mi, çükü dediğim gibi ona bağımlıyım. ney yapmalıyım. sonsuza kadar arkadaşı olacağım gerçeğiyle yüzleşip engeli kaldırayım mı yoksa kendime bu kötülüğü yapmaktan vazgeçip unutmaya mı çalışayım? aslında unutmayı pek çok kez denedim ama dediğim gibi hep başarısız oldum. onsuz bir hayatın hayalini kuramıyorum kızlar. her hayalimde, her planımda o var. nolur yardımcı olun bana.
