Merhabalar..küçük bir oğlum var ikimiz birlikte yaşıyoruz.Bayramda memlekete gitmiştik.Ust katta amcamlar oturuyor,kızı var 23 yaşında,çok severim kardeşimden ayırmam.Yks çalışıyordu.Babasi kız çocuğun ne işi var okumayla kafasında biri olduğu için ne dersaneye gönderdi,ne kitap almış,ne kütüphaneye gitmesine izin vermiş.Aksamlari lambanin ders için açık kalmasına bile bağırıyormus.Kuzenimi çok mağdur ve azimli gördüm ve sanırım bir hata yaptım,onu bulunduğum şehre oğlumla evimize davet ettim.Gunduz ev boş sakin,10 saat yokuz, gündüz ders çalışırsın test çözersin akşam biz oğlanla gelince yemek yeriz dinleniriz,oğlus uyuyunca da çözemediğin sorulara fln bakarız dedim.Uc haftadır bizimle..
Ona ilk günden oda hazırladım:yatagi, masasi, lap topu ,yeni kitapları hazırdı.Cok ayrıntıya girip uzatmak istemiyorum.
Umduğum gibi olmadı.İlk gün iyiydi sonrasında iştahım yok deyip yemek yememeler,yanlış cevaplarini düzeltmek istediğimde sanki hakaret etmişim gibi triplere girip uzaklasmalar , kaçmalar vs başladı.
Ufacık şeyden motivasyonu yerle bir oluyor.Babam aramiyor ,abim aranıyor,annem wp ta sadece abimi paylaşıyor vs vs.En basit örnek buydu.
Gelir gelmez iyi bir kurs merkezine götürmüştüm geldiği ilk günler.Mudure hanım onu deneme sınavı yaptı ve sonucu için görüşmeye çağırdı gittik.Ona açık açık netlerinin kötülüğünü ve kazanamayacagini söyledi.Aglamakla ve benim onu tesellimle geçti o gun.Uzerindwn geçti beş gün ve derse oturmuyor.Kpss var önünde ona hazırlık yapalım dedim,yok ikna edemiyorum.Bu arada evde iştahım yok deyip yemiyor yemekler kalıyor fakat sevgilisi yemek sipariş ediyor ve para da gönderiyor sanırım.
Bugün okuldan geldim baktım elinde tel oturuyor yatıyor fln..Dedim vazmigectin yani,evet dedi.O zaman dedim ne yapsak ?
Ben annemle konuşmadan önce senle konusmak istedim zaten dedi.Dedim bir şey diyemiyorum,belki böylesi senin için daha iyidir,en azından evde karnın doyar,burada yemiyorsun.
Vay sen misin bunu diyen,yere artık yememe taktin annemi bile arayıp yemiyor dedin annemi üzdün, gidiyorum kurtulursun benden merak etme diye aglamalara başladı.Yanlis düşündüğünu,sınav kaygısından dolayı hassas ve alıngan olduğunu düşündüğümü söyledikçe daha da ağladı.
Ve çok kırıldığım şey şu ki,bana buraya geldiğine pişman olduğunu söyledi.Kafami taşlara vuruyorum şu an,duyduğuma inanamadim.Ayrintisi çok ama uzar gider.
Anladım ki oğlumla yanımıza kendi annem babamdan başka kimseyi kabul etmemeliymisim,çok üzgün ve pişmanım.Derdin neydi purpple diyorum cocugunla yasa git ne diye fedakarlık ediyorsun.
Sizce ne yapmalıyım kötüluk mu ettim iyolil edeyim derken ?
