ben gelecekte evlilik düşündüğümüz birisiyle bekaretimi kaybettim. O zamanlar benim için pek bi önemi yoktu bunun. Ama güvendiğim ve kendimden emin olduğum zaman bekaretimi kaybettim. Artık o kişi hayatımda yok, yollarımız ayrıldı. Ve ben ne yaptım diye kendimi suçlamaya başladım. Bunu evlenmeden yaşamasaydım da , gerçekten evleneceğim kişiyle evlendiğimde mi yaşasaydım, diye pişmanlık duyuyorum. Toplumumuzda bu tür konular bir tabu ve ilerde evleneceğim zaman nasıl kendimi açıklayacağım, benden iğrenir mi, bana baktığında aklına hep gelir mi diye düşünmeden edemiyorum. Karşımdaki insana yalan da söylemek istemiyorum ama bilmesi doğru mu bilmiyorum. Yüzüme vurur mu, değerim düşer mi diye düşünmeden edemiyorum. Diktirmeyi de düşünmüyorum. Ama gelecekte nasıl evlenebilirim nasıl evleneceğim insanın yüzüne bakarım diye düşünüyorum. Lütfen fikrinizi saygı içerisinde belirtirseniz sevinirim. Saygılar
Ya böyle kabul et ya da ayrılalım dedim. Bende yaşadım kabulümsün dedi. Evlendikten sonra, bil bakalım ne oldu. Bingooo ilk kavga da ama sen bla bla bla. Arkasından özürler falan. Neyse evlenmişiz devam ettim, bir daha bahsetmedi. Amaa evlendikten 10 yıl sonra beni aldattı ve en yakın erkek arkadaşına aldattım çünkü o bana bakire gelmedi demiş bu lafı duyar duymaz boşandım ama neye yarar. Kaybolan yıllar iki tane çocuk... İster diktir ister diktirme ama anlatma.
