Bu evlilik bitmeli mi?

Aldatma olayından sonra çocuk da yapmışsınız.
Bazen bazı şeyleri boşa yazıyoruz gibi geliyor.
Anne babanın yegane gayesi evlatlarını mutlu ve sağlıklı yetiştirmektir ve mutlu anne babanın mutlu çocukları olur gerçeğini göz önünde bulundurarak karar vermeni öneririm.
yıllarca o kadar sindirildim ki özgüvenimi enerjimi bütün pozitifliğimi yitirdim. Ben tek başına kaldım aynı evin içinde. Hiç bir duygumdan sevincimden üzüntümden haberi olmadı eşimin. Kararımı verdim söyledim de harekete geçmek için bekliyorum onun da beni anlamasını
 
Size nedenini söyleyeyim. Tekere çomak sokun istenmiyor. Herkesin düşüncesi, iki çocukla başımıza kalacak. Evli kadından çocuklarından kocası sorumlu olsun bize ne.
Aile veya akrabaların umurunda bile değilsiniz. Umursuyor olsalar aldatıldığınız sevilmediğiniz bir ortamda yaşamaya mahkum etmezler sizi. Biz bu kadına destek olalım hayatını yeniden kursun diyeceklerine kaderin buymuş katlan diyorlar.
Evet aynen dediğiniz gibi. Bunu bana hissettiren herkese karşı cephe aldım. Bu sefer beni yenemeyecekler.
 
Aldatma olayından sonra çocuk da yapmışsınız.
Bazen bazı şeyleri boşa yazıyoruz gibi geliyor.
Hanımefendi çocuk ne kadar isterseniz isteyin veya tam tersi. Allah bir şekilde gözüne ruhuna perde indiriyor ve ol derse oluyor. Ben size şimdi burda çocuklarımın neden dünyaya geldiğini açıklamak istemiyorum ben istesem de bunu zaten açıklayamam.
 
Cidden böyle mutsuz bir evlilikte sizi aldatan adama üstüne birde ikinci.çocuğu mu yaptınız? Ne düşündünüz ikinci çocuğu yapınca hayat gül bahçesi mi olacaktı? Kocanız bencil, siz de ondan farklı değilsiniz. Mutsuz bir ailede büyümüş biri olarak evlatlarınıza bu kötülüğü neden yaptınız? Şimdi boşansanız elinizde adam gibi gerekçe yok hukuken . Bu dediğiniz şeyler hakimin gözünde maddi manevi haklarınızı almanız için öyle çok da geçerli şeyler değil. Aldatma zaten affa uğramış. Şimdi getçekçi olalım bu şekilde.boşanırsanız çocuklarınız için alacağınız ortalama nafaka dışında birşey geçmeyecek elinize. Yani maddi anlamda zorlanacaksınız. İki tane küçük çocukla o özendiğiniz tipte yeni bir evliliği yaşama şansınızda öyle çok büyük bir ihtimal değil gerçekçi olmak lazım. Eğer boşanmış özgür ve çocuklarını önceliğe alarak bekar bir anne olarak yaşamak bana mutluluk verecek diyorsanız boşanın. Ancak siz herşeyden önce annesiziniz ve iki yaşında sırf sizin bencilliğiniz yüzünden bu hayata gelmiş bir bebeğiniz ve bir iki seneye ergenliğe girecek başka bir çocuğunuz varken, aşk meşk hayalleri ile boşanıyorsanız hem kendinize hem evlatlarınıza yazık edersiniz.
Özendiğim tipte bir evlilik, aşk meşk hayalleri bunları tam olarak nerden çıkardınız gerçekten merak ettim. Yazımı baştan sona tekrar tekrar okudum bu bahsettiğiniz konularla ilgili tek bir cümle dahi geçmiyor. Neyse yine verdiğiniz cevap için teşekkür ederim. Maddi anlamda okudunuz mu bilmiyorum ama kamu kurumunda memurum olmamış olsam bile yine de ayakta kalırdım Allah ın izniyle. Ben huzursuz sevginin olmadığı bir ailede büyüdüm. İşte bu yüzden ayrılmak istiyorum. Çocuklarımda benim gibi olmasınlar diye. Tespitleriniz ve üslubunuz gerçekten çok Kırıcı
 
Sizi yargılamak değildi amacım asla anlamadığım için sordum. Olabilir de ayrıca bunu yadırgamam sizinki formalite evlilik konumuna gelmiş neredeyse. Ne yaşadığınızı siz biliyorsunuz tabi ki. Çocuklarınız olmasa kesin ayrılın derdim ama çocuklarınız söz konusu. Öğretmenim ve okulumdaki öğrencilerimden en sorunluları parçalanmış aile çocukları oluyor malesef :KK43: Çocuklarınıza bu yokluğu hissettirmemek için iki katı enerji sarf etmeniz gerekebilir. Sizin durumunuzda kolay verilebilecek bir karar olmadığını anlatmak için olasılıkları yazmak istedim. Hakkınızda hayırlısı olsun.
kim olursa olsun evliyse ve hayatına birini alıyorsa yadırgayın yadırgayalım hatta. O kadar normalleşmiş ki mutsuz bir kadına bunu rahatlıkla sorabiliyoruz artık. Ben sevgisiz ilgisiz kavganın bir gün bile eksik olmadığı evde büyüdüm annemle babam ayrılmadılar ama ben travmalarımla hala mücadele veriyorum. Bilemiyorum ne doğru ne yanlış. Ama tek bildiğim şey sevgi yoksa huzur yok ne olursa hangi imkanlara sahip olursanız olun.
 
Ben böyle bir evliliğin çocuğuyum. Ablamla ben, babamın en nefret ettiğimiz huylarına sahibiz. Ben fazla agresifim ve sevdiğimi belli edemiyorum. Anneme çok sordum neden boşanmıyorsun hala diye. Çünkü kendi hayatı da mahvoldu. Sizin eşiniz dengesiz mi bilmiyorum ama bizi babamın dengesizliği bitirdi. Boşanırsanız çocuklarınız ileride size teşekkür edecek babalarının gerçek yüzünü gördüğünde. Biz de babamızı 12-13 yaşlarına kadar sorunsuz seviyoduk dövse de. Ama bir gün fark ettik ki gerçekten çok kötü biri. Teşekkürler. Soru sorarsanız çocuğunuzun perspektifinden yanıtlayabilirim
Eşim dengesiz değil hatta o kadar dengeli ki yıllardır aynı yerde duruyor. Çocuklar ağlar kusar söz dinlemez asla oralı olmaz. Film izler gibi izler benim müdahalemi. Hiç birşeye hayır demez çocukların her istediği ne olur. Dersi var mıdır yok mudur asla merak etmez. Onun tek bildiği şey karı gibi dizi izler ve olduğu yerde uyur kalır. Ertesi gün yine aynı. Ha gel dersin gelir git dersin gider. Yani nasıl anlatayım bilemiyorum ama bildiğiniz robot. Duygu sevgi ilgi yok. Ben kalkıp bir sorundan konuşayım suratına bakar bakar ve haklısın der. Sadece bu kadar. Ama kendisi esnaf dışarda bülbül gibi şakırdar.
 
kim olursa olsun evliyse ve hayatına birini alıyorsa yadırgayın yadırgayalım hatta. O kadar normalleşmiş ki mutsuz bir kadına bunu rahatlıkla sorabiliyoruz artık. Ben sevgisiz ilgisiz kavganın bir gün bile eksik olmadığı evde büyüdüm annemle babam ayrılmadılar ama ben travmalarımla hala mücadele veriyorum. Bilemiyorum ne doğru ne yanlış. Ama tek bildiğim şey sevgi yoksa huzur yok ne olursa hangi imkanlara sahip olursanız olun.
Hayatına birini almaktan kastım o değildi ama neyse. Konu sahibinin yazdığı yazıdan hareketle aklımda kalmış bişey. Kimin ne yaşadığını bilemem kendisine de aynısını söyledim ama rahatlıkla boşa gitsin vs. de onun için geçerli bişey değil. Tüm olası senaryoları düşünmeli ona göre hareket etmeli sadece bi öneriydi benim ki.
 
Nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum. Daha önce de açmış olduğum konulardan da biraz bahsetmek istiyorum. 11 yıllık evlilik 9 ve 2 yaş iki çocuk, ve yıllardır ne ileri ne geri giden mutsuz iletişimsiz bir evlilik. Kamu kurumunda memurum eşim de bir hali mağazası sahibi. Bugüne kadar artık olan olaylardan bahsetmicem. Anladım ki olaylar ne olursa olsun eğer bir evde sevgi varsa her şey hallolur. Bizim asıl meselemiz bizim evliliğimizde sevgi ve muhabbet yok. Herkes kendi halinde. Ben istediğim yere istediğim saatte istediğim arkadaşlarımla görüşebilirim keza eş olacak da öyle. Asla merak etmez kaygılanmaz, gece saat kaç olursa olsun. Hiçbir duygusal paylaşım yoktur onun tek konuştuğu konu işidir. Kendi ailesini bile merak etmez çok umursamaz. Ben normalde cıvıl cıvıl neşeli biriyken yıllardır bitkisel hayatta gibi yaşatan adamla aynı olmaya başladım. Ve uzun zamandır antidepresan kullanıyorum. Cinsel ilişki yok denecek az yıllardır. Bugüne kadar çok konuştum böyle evlilik olmaz biz 80 yaşında değiliz ben kadınım ama kendimi kadın gibi hissedemiyorum diye. Tek iyi tarafı her istediğimiz alınır eve. Arabam var evimde isteyipte alamadığım hiç bişey yok . Ama tek eksiğimiz sevgi muhabbet. Yıllardır çok mücadele verdim evlilik terapisti, olmadı arkadaşlarımızla konuştum. Herşeyi denedim ama yok olmuyor.
Şu an ki durumumuz ne derseniz yaklaşık 5 ay önce artık ben ayrılmak istiyorum ne sen beni ne de ben seni sevmiyoruz dedim. Tabi ki kabul etmedi. Yıllqrdır da tek cümle çıktı ağzından düzelecek herşey. Şimdiye kadar duygularımız hiç düzelmedi. Sadece karşı taraf değil ben de ona Karşı hiç bişey hissetmiyorum ne konuşmak istiyorum ne de görmek. Ve bugüne kadar çok kişi müdahale etti bu sefer kimseyi ettirmiyorum beni anlamayana da tüm kapılarımı kapatıyorum.
Ve şunu anladım ki biz birbirimizle çok uyumsuz bir çiftiz bu konuda da kararım kesinlikle net. Yani muhabbet bile edemeyecek kadar farklıyız.
Ee madem bu kadar eminsen niye yazıyorsunuz diyebilirsiniz. Tek nedenim çocuklarım. Onları geleceği benim kararlarıma bağlı. Ve bunu yaparsam nelerle karşılaşırım. Beni suçlamazlar mı bana kızmazlar mı ileride.
Bazen diyorum ki 35 yaşındayım bu adamla geri kalan hayatımı devam ettirebilir miyim. Kesinlikle eminim ki koca bir HAYIR. Ama ya çocuklarım benim bu fedakarlığımı haketmiyorlar mı. Bunun da cevabı EVET.
Yaklaşık 5 aydır tek bir kelime dahi konuşmuyoruz o diğer oda da ben başka yerde kalıyorum. Aslında yıllardır bizim böyleydi tv karşısında uyur kalır ben yine odam da kalırdım. Normal düzen buydu ama şimdi adını koydum. Ben artık senden ayrılmak istiyorum.
Hiçbir iletişim paylaşım sevgi cinsellik olmadan zoraki şekilde bu evlilik yürür mü?
Sırf olanaklar var diye, çocuklarım için yürütmem doğru mu?
Sevmeden sevilmeden hisler olmadan yapabilir miyim?
Yillar iliskileri eskitebiliyor.ilk zamanki heyecanlari beklemek bana mantiksiz geliyor.bence guzel bir tatile cikin ve sorunlarinizi acikca konusup karsilikli adim atip ortada bulusun.acil kararlar verip bosanmayin derim
 
Yillar iliskileri eskitebiliyor.ilk zamanki heyecanlari beklemek bana mantiksiz geliyor.bence guzel bir tatile cikin ve sorunlarinizi acikca konusup karsilikli adim atip ortada bulusun.acil kararlar verip bosanmayin derim
Denemediğimiz bir durum kalmadı artık. Kabuğuma çekildim ve bekliyorum. Herşeye razıyım artık😞
 
2 yıl görüştük. Ama benim babam çok huysuz bir adamdı sürekli bağıran çağıran aşağılayan. Aslında şimdi daha iyi anlıyorum ki ben kaçış olarak gördüm bu evliliği. Bu noktaya nasıl geldik evliliğimin ilk 1 yılından sonra. Bu evlilikte aldatma da var. Ben kolay kolay gelmedim aslında bu noktaya. Ama dedim ya sevseydim ya da o sevseydi kapatırdık bence bu konuyu da. Ama yok yapamıyorum güven yok sevgi yok
aldatma var, ama cinsellik yok. emin misiniz hala aldatmadigina..
 
Denemediğimiz bir durum kalmadı artık. Kabuğuma çekildim ve bekliyorum. Herşeye razıyım artık😞
Merhaba konuyu okuyunca bende bir yorumda bulunmak istedim. Çünkü kendi çocukluğumu hatırladım ve çok üzüldüm. Benim annemle babam yıllarca ayrı odalarda kaldı babam kendi halinde bir adamdı annem sevgisiz ve ilgisiz bir kadındı,mutsuzdu gözlerinin içi hiç gülmezdi her gün dua ederdim boşansınlar diye. Annemde akrabalarımıza hep bizi yani çocuklarını bahane ederdi boşanamazdı. Mesleğide yoktu boşansaydı babam maddi destekte vermezdi. İnsanlar bir evin içerisinde hep böyle oluyorlar sanırdım. Boşan diye söylemesi kolay evet. Ama asıl çocuklafrınız için boşanın ve güçlü durun. Sonrasında zaman her şeyi güzelleştiricektir sizin için. Tekrar enerjinizi kazanacaksınız eminim lütfen güçlü hissedin kendinizi ve bir karar verin çünkü bu kararsızlık bile çocukları mahfediyor. Umarım her şey gönlünüzce olur
 
Adam sana güveniyordur neden merak etsin ki zırt pırt arayıp nerdesin kimlesin demek mi sevgi göstergesi.
Adam normal yani .kıskanmak kısıtlamak sevgi göstergesi değildir.
Aksine karşısındakine ve kendine güvenmeyen insanların yaptığı şeylerdir.
Benim bir arkadaşım var evli koskoca kadın.
Kadın bizle kahve içmeye geliyor kocası sürekli arayıp rahatsuz ediyor burnundan geliyor kadının.
Hiçbir arkadasıyla doğru düzgün görüşemiyor adam yanımıza falan geliyor yani saçma sapan.
Böyle bir şeyi ben asla kabul etmem mesela.
Bende karışmam karşımdakine zaten aldatma niyeti varsa her türlü yapar adam önemli olan güvenmek .
Cinsellik konusu sıkıntı ona bir şey diyemem.
Ama hayat görüşleriniz farklı belli.
Bence de ayrılın.
 
2 yıl görüştük. Ama benim babam çok huysuz bir adamdı sürekli bağıran çağıran aşağılayan. Aslında şimdi daha iyi anlıyorum ki ben kaçış olarak gördüm bu evliliği. Bu noktaya nasıl geldik evliliğimin ilk 1 yılından sonra. Bu evlilikte aldatma da var. Ben kolay kolay gelmedim aslında bu noktaya. Ama dedim ya sevseydim ya da o sevseydi kapatırdık bence bu konuyu da. Ama yok yapamıyorum güven yok sevgi yok

O da toplumdaki bakış açısını değiştirmek istemediği için evliliğe devam ediyor.
Aldatmanın da olduğu sevgisiz bu evlilikte durmayın bence. Olduğu ilk anda postalanmalı idi böyle bir durumda ama siz böylesini tercih etmişsiniz.
Tabi çocukların olanaklarını da bir şekilde babaları sağlasın.
Sırf boşandınız diye babalık sorumluluklarını ihmal etmemeli.
Mte yandan zaten çocuklara sürekli bağırıp çağıran bir adammış. Siz de çalışıyorsunuz yeni bir düzen kurabilirsiniz.
Sürekli huzursuz ayrı odalara kaçılan bir evliliktense..
 
2 yıl görüştük maalesef göremedim duygusuz bir adam olduğunu ya da sırf sürekli bağıran çağıran bir baba ve herşeye sessiz kalan bir anneyle yaşamak istemediğim için görmek istemedim olumsuz yönlerini. Evlilik terapistine yaklaşık 4 ay gittik. Ve bana psikoloğun söylediği şey bu adam değişmez ya kabulleneceksin ya bırakacaksın
hep ne diyorlar mutsuz anne mutsuz çocuk mutlu anne mutlu çocuk
vicdan yapıyorsunuz çocuklarım babasız büyümesin diye de böyle de baba var mı? ilgili mi çocukları ile?

en doğru kararı siz verirsiniz.. güzelce boşanmak isteseniz kabul eder mi?
bence etmez her işine koşturuyorsanız işine geliyordur böyle evlilik
hayatını tek idame ettirebilir mi mesela? ayrılsanız ailesi ile mi tek mi yaşar?
ayrılsanız geçinebilecek misiniz? hepsi önemli
 
Merhaba konuyu okuyunca bende bir yorumda bulunmak istedim. Çünkü kendi çocukluğumu hatırladım ve çok üzüldüm. Benim annemle babam yıllarca ayrı odalarda kaldı babam kendi halinde bir adamdı annem sevgisiz ve ilgisiz bir kadındı,mutsuzdu gözlerinin içi hiç gülmezdi her gün dua ederdim boşansınlar diye. Annemde akrabalarımıza hep bizi yani çocuklarını bahane ederdi boşanamazdı. Mesleğide yoktu boşansaydı babam maddi destekte vermezdi. İnsanlar bir evin içerisinde hep böyle oluyorlar sanırdım. Boşan diye söylemesi kolay evet. Ama asıl çocuklafrınız için boşanın ve güçlü durun. Sonrasında zaman her şeyi güzelleştiricektir sizin için. Tekrar enerjinizi kazanacaksınız eminim lütfen güçlü hissedin kendinizi ve bir karar verin çünkü bu kararsızlık bile çocukları mahfediyor. Umarım her şey gönlünüzce olur
 
Teşekkür ederim desteğiniz için sizinle aynı çocukluğu yaşamışız. Bu yüzden artık bir yol almak istiyorum. Ben çocuklarıma aynı şeyi yaşatmak istemiyorum
 
Ne olursa olsun birlikte kalmak eşittir çocuklar için ideal ortam demek mi? Nasıl bir aile ortamındalar anne baba konuşmuyor sohbet etmiyor birbirlerine iki çift güzel laf etmiyorlar. Belki sürekli tartışıp seslerini yükseltiyorlar. Bu mu çocuklarınız için fedakarlık diye adlandırdığınız şey? Benim cevabım: kocaman bir hiç, çocuklarınızın en azından sizi mutlu memnun özgür ve kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadın olarak görmeleri, bomboş ruhsuz iki kişinin zorla birlikteliklerinden kat kat iyidir onlar için.
İleride çocuklarınız da bunu normal karşılayıp bu şekilde ilişkiler mi kursunlar?
Bence kafa yapınızda sorun var. Siz çocuklarınızın bu ortamda büyümelerini de dert ediniyor olmalısınız. Ama siz böyle sevgisiz bir hayata katlanmayı onlar için fedakarlık olarak görüyorsunuz, aslında tam tersi onlar için zarar
 
Ne olursa olsun birlikte kalmak eşittir çocuklar için ideal ortam demek mi? Nasıl bir aile ortamındalar anne baba konuşmuyor sohbet etmiyor birbirlerine iki çift güzel laf etmiyorlar. Belki sürekli tartışıp seslerini yükseltiyorlar. Bu mu çocuklarınız için fedakarlık diye adlandırdığınız şey? Benim cevabım: kocaman bir hiç, çocuklarınızın en azından sizi mutlu memnun özgür ve kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadın olarak görmeleri, bomboş ruhsuz iki kişinin zorla birlikteliklerinden kat kat iyidir onlar için.
İleride çocuklarınız da bunu normal karşılayıp bu şekilde ilişkiler mi kursunlar?
Bence kafa yapınızda sorun var. Siz çocuklarınızın bu ortamda büyümelerini de dert ediniyor olmalısınız. Ama siz böyle sevgisiz bir hayata katlanmayı onlar için fedakarlık olarak görüyorsunuz, aslında tam tersi onlar için zarar
Çok haklısınız, şu an sadece zemin hazırlıyorum aslında. Böyle evliliğin olmayacağına kanaat getirdim. Oğlum da farkında herşeyin boşanacak mısnız diye soruyor. Sanırım yardım almam gerekiyor psikologdan resmî aldım atmam için
 
X