Bu yazanlarin hepsi ne kadar olumlu seyler yazmis. Belliki baslarinda degil. Boyle bi dert. Benimde esimden dolayi cocugum olmuyor. Ve bu benim icin buyuk bir problem haline geldi ve acik konusmak gerekirse bazen bosanmayi kendi hayatimi kurmayi dusunuyorum. Bazen kendimi cok yanliz hissediyorum. Herseyi tek basima yaparMis gibi, kendisi cok usengec. En kucuk seyleri kafama takabiliyorum ve diyorumki neden cekiyim? Kendi ayaklarimin uzerinde durmak varken. Herseyde bir hayir degil bin hayir arayanlardanim. Ama bi noktadan sonra bence insan tukeniyor. Bizimde belki 2 hafta sonra son sansimiz (rosi) Bir cokuntuyu daha kaldiramam.